Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej P. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Kr 2/15 oddalającego skargę P. N. na decyzję nr [...] Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] października 2014 r., znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wyrokiem z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Kr 2/15 WSA w Krakowie oddalił skargę P. N. na decyzję nr [...] Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia [...] października 2014 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki.
Zaskarżoną decyzją organ utrzymał decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z [...] lipca 2014 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki, który w toku postępowania administracyjnego przeprowadził na terenie [...] czynności kontrolne w trakcie, których ustalił, iż P. N. na działce nr ewid. [...] posadowił wolnostojący parterowy budynek gospodarczy osadzony na fundamencie betonowym o dachu jednospadowym krytym blachą, posiadający wymiary 3,5 m x 5 m, zlokalizowany w bezpośrednim sąsiedztwie kaplicy drewnianej. Na dzień kontroli budynek nie dawał jednak podstaw do uznania go za ukończony z uwagi na brak min. wykonania odprowadzenia wód opadowych z dachu, inwestor również nie był w stanie legitymować się zgłoszeniem ani pozwoleniem na budowę. Organ ustalił także, że w budynku znajdują się materiały łatwopalne, tj. butle z gazem i beczki z olejem opałowym oraz zbiornik, gdzie przechowuje się ropę oraz benzynę. Skarżący oświadczył, że budynek powstał w 2012 roku bez uprzednich zezwoleń organów administracji publicznej i pełni funkcję magazynu na gaz i olej opałowy.
Od tego wyroku skarżący złożył skargę kasacyjną. Zawarł w niej wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku wskazał na orzeczenia NSA w sprawie wstrzymania wykonania decyzji i stwierdził, że charakter postępowania w sprawie nakazu rozbiórki uzasadnia udzielenie ochrony tymczasowej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać w całości lub w części wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeśli w wyniku ich wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest instytucją wyjątkową i jako taka powinna być ona stosowana ściśle, stosownie do spełnienia określonych przesłanek. Wykazanie zaistnienia przynajmniej jednej ze wskazanych w tym przepisie przesłanek spoczywa na wnioskodawcy. Oznacza to występującą po jego stronie konieczność wskazania konkretnych okoliczności wskazujących na to, że wykonanie decyzji spowoduje w stosunku do strony niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków i przytoczenia okoliczności uzasadniających to żądanie.
Co do zasady, charakter spraw w przedmiocie nakazu rozbiórki, która ze swej istoty spowodować może trudne do odwrócenia skutki i znacznych rozmiarów szkodę, jeżeli decyzja zostanie wykonana jeszcze przed prawomocnym rozstrzygnięciem sprawy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, może usprawiedliwiać wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Nie jest to jednak wystarczające do udzielenia ochrony tymczasowej. Przesłanką wstrzymania wykonania decyzji jest bowiem możliwość wystąpienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków i to do tych dwóch elementów należy się odnieść wnosząc o wstrzymanie wykonania decyzji, czego skarżący nie uczynił. Charakter sprawy w przedmiocie rozbiórki nie może samoistnie uzasadniać wydania każdorazowo postanowienia wstrzymującego wykonanie decyzji. Nie można wykluczyć, że cechy obiektu, który ma owej rozbiórce podlegać, nie zawsze powodują trudności w odwróceniu samego faktu rozbiórki (możliwość stosunkowo łatwego odtworzenia obiektu), podobnie jak nie zawsze wskutek rozbiórki zostanie wyrządzona znaczna szkoda. Odnosząc się do tej ostatniej przesłanki wskazać trzeba, że skarżący nie wskazał żadnych danych pozwalających na stwierdzenie rozmiarów ewentualnej szkody, co tym bardziej nie pozwala na uwzględnienie wniosku.
Podkreślić trzeba, że wstrzymywanie wykonania decyzji rozbiórkowej w każdym przypadku, niezależnie od tego, czy wniosek spełnia podstawowe, wskazane wyżej, wymagania nie jest właściwe. Ponadto, automatyczne wstrzymywanie decyzji w tym przedmiocie skutkowałoby nierównym traktowaniem podmiotów, których sprawy dotyczą innych kwestii, a w związku z tym wnosząc o udzielenie ochrony tymczasowej zobowiązane są do poprawnego uzasadniania swojego wniosku.
W świetle powyższych rozważań wskazać trzeba, że wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż nie odnosi się wprost do przesłanek, które stanowią podstawę udzielenia ochrony tymczasowej. To zaś powoduje, że poszukiwanie uzasadnienia dla tego wniosku przerzucona została na sąd. Konieczność wskazania podstaw wstrzymania należy natomiast do wnioskodawcy.
Wobec powyższych okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. w zw. z art. 193 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.