Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Henryk Wach po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 5 listopada 2014 r. sygn. akt III SA/Po 520/13 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi R. P. na postanowienia Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P. z dnia 24 stycznia 2013 r. nr 54/05/2013 w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniesienia zażalenia na pismo w sprawie dotyczącej płatności do gruntów rolnych postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w P., postanowieniem objętym zażaleniem, odmówił R. P. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Sąd I instancji podniósł, że wniosek strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym został rozstrzygnięty postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 marca 2014 r., sygn. akt II GZ 109/14. W związku z tym ponownie złożony wniosek należało rozpoznać w myśl art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), a więc ustalić, czy po wydaniu przez Sąd prawomocnego postanowienia nastąpiła zmiana okoliczności umożliwiająca przyznanie stronie prawa pomocy.
WSA wskazał, że analiza znajdujących się w aktach sprawy dwóch formularzy PPF pozwalała z przekonaniem stwierdzić, wbrew temu co skarżący zdawał się jeszcze sugerować w piśmie procesowym z dnia 4 września 2014 r., że sytuacja majątkowa strony skarżącej nie uległa zmianie. Skarżący ponownie powoływał się ogólnie na brak środków do życia i leczenia, wskazując jednocześnie na dochód ze zbierania surowców wtórnych, zadłużenie, a także ciężką sytuację zdrowotną i lokalową. Co więcej, skarżący ponownie nie przedstawił rzetelnie - za pomocą stosownych dokumentów - swojej sytuacji majątkowej. Z przedłożonego oświadczenia wnioskodawcy o stanie majątkowym, finansowym i dochodach wynikało, że nie została przez niego należycie wyjaśniona jego aktualna sytuacja materialna. Oświadczenie majątkowe wnioskodawcy z dnia 16 października 2014 r., zawarte na urzędowym formularzu, nie odpowiadało wymogom przepisu art. 252 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którym wniosek o prawo pomocy powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a także o stanie rodzinnym.
R. P. zażaleniem z 30 listopada 2014 r. zaskarżył powyższe postanowienie w całości i wniósł o jego uchylenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Sprawa z wniosku R. P. o przyznanie prawa pomocy w niniejszym postępowaniu została prawomocnie rozstrzygnięta postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 marca 2014 r., sygn. akt II GZ 109/14, którym oddalono zażalenie strony na postanowienie Sądu I instancji z dnia 23 stycznia 2014 r., sygn. akt III SA/Po 520/13 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Z uzasadnienia wspomnianego postanowienia wynika, że wówczas powodem odmowy przyznania prawa pomocy był brak wykazania przez skarżącego jego rzeczywistej sytuacji materialnej i zdolności do ponoszenia kosztów postępowania. WSA uznał oświadczenia złożone wraz z wnioskiem za uniemożliwiające zidentyfikowanie źródła i wysokości dochodów skarżącego. Były one nie tylko niepełne i nierzetelne, ale świadczyły o ukrywaniu rzeczywistej sytuacji majątkowej i finansowej, nie stanowiąc tym samym właściwej podstawy dla oceny zdolności płatniczych wnioskodawcy.