Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia K. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 grudnia 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 1425/06 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 16 stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu zaległych opłat za używanie lokalu i opłat pośrednich za lokal postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 4 grudnia 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1425/06 odmówił K. S. przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie z jej skargi na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 16 stycznia 2006 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu zaległych opłat za używanie lokalu i opłat pośrednich za lokal.
W uzasadnieniu postanowienia WSA stwierdził, że sytuacja materialna skarżącej była już poprzednio przedmiotem oceny Sądu, który przyznał jej prawo pomocy obejmujące częściowe zwolnienie od opłat sądowych. WSA stwierdził, że nie znalazł podstaw do uwzględnienia kolejnego wniosku skarżącej ponieważ nie zachodzą przesłanki niezbędne do przyznania prawa pomocy w postaci ustanowienia adwokata. Sąd wskazał, że skarżąca osiąga dochód miesięczny w wysokości 836,82 zł, mieszka jedynie z córką i nie ma innych osób na utrzymaniu, pobiera alimenty w wysokości 300 zł miesięcznie oraz dodatek na dziecko w wysokości 64 zł. Sąd zauważył, że wydatki skarżącej przekraczają jej dochody, co pozwala domniemywać, że posiada ona jeszcze inne źródła dochodu, których nie ujawniła.
W konkluzji Sąd stwierdził, że ma obowiązek udzielania stronom występującym bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek co do czynności procesowych oraz obowiązek pouczania ich o skutkach prawnych tych czynności i zaniedbań oraz brania z urzędu pod uwagę także tych naruszeń prawa, które nie zostały przez stronę podniesione, co prowadzi do wniosku, że odmowa ustanowienia dla skarżącej pełnomocnika nie pozbawi jej prawa do Sądu.
K. S. wniosła zażalenie na powyższe postanowienie domagając się jego zmiany i przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika procesowego. W uzasadnieniu zażalenia podniosła, że nie jest w stanie opłacić profesjonalnego pełnomocnika z uwagi na niskie dochody.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego ocena wniosku skarżącej dokonana przez Sąd I instancji zasługuje na aprobatę.
Zgodnie z art. 245 § 1 i § 3 w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjny mi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej: p.p.s.a. - prawo pomocy w zakresie częściowym może obejmować ustanowienie adwokata lub radcy prawnego i następuje w sytuacji, gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Wniosek skarżącej o ustanowienie pełnomocnika jest kolejnym wnioskiem dotyczącym przyznania prawa pomocy. Prawomocnym postanowieniem z dnia 29 maja 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowego zwolnienia od opłat sądowych oddalając dalej idące żądania skarżącej, w tym dotyczące ustanowienia pełnomocnika. W takim stanie sprawy ponowny wniosek o przyznanie prawa pomocy mógł być uwzględniony tylko w wypadku zmiany okoliczności (art. 165 p.p.s.a.), to jest pogorszenia sytuacji majątkowej skarżącej w stosunku do istniejącej w dacie przyznania przez Sąd I instancji prawa pomocy (tj. 26 maja 2006 r.).
Tymczasem z prawidłowych ustaleń dokonanych przez WSA wynika, że sytuacja ta nie pogorszyła się a dochody skarżącej nawet nieznacznie wzrosły. Taka zmiana okoliczności rozpatrywanej sprawy nie dawała podstaw do zmiany prawomocnego postanowienia o przyznaniu prawa pomocy i uwzględnienie wniosku skarżącej o ustanowienie pełnomocnika.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.