Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż po rozpoznaniu w dniu 14 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia P. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2020 r., sygn. akt II SA/Wa 261/20 w zakresie odmowy wstrzymania postanowienia w sprawie ze skargi P. K. na postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2019 r., znak [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Postanowieniem z dnia 8 lipca 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie ze skargi P. K. na postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2019 r., w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, odmówił skarżącemu wstrzymania wykonania powołanego postanowienia organu oraz czynności Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] września 2019 r.
Sąd w motywach wskazał, że w wiedzionej na postanowienie Ministra Sprawiedliwości skardze, skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie tego aktu utrzymującego de facto w mocy decyzję podpisaną przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości ([...]) o zniesieniu klauzuli tajności "zastrzeżone" odnośnie do informacji zawartych w oświadczeniu o stanie majątkowym skarżącego za 2018 rok w całości.
Sąd I instancji wskazując na przesłanki z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, dalej: p.p.s.a.), stwierdził, że zaskarżone w sprawie postanowienie w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, przymiotu wykonalności nie ma, gdyż co do zasady postanowienia stwierdzające niedopuszczalność wniesienia środka odwoławczego nie mają cechy wykonalności.
W ocenie Sądu I instancji, nie można było doszukać się takich praw i obowiązków, które mogłyby podlegać wykonaniu w sposób dobrowolny bądź w drodze przymusu państwowego, a tym samym nie zachodziło niebezpieczeństwo wystąpienia przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a., uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
P. K. wniósł zażalenie na to postanowienie zaskarżając je w całości zarzucając mu nieprawidłową wykładnię art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., poprzez odwoływanie się do poglądów prawnych i orzeczeń z lat 2005, 2012 - w sytuacji, gdy zachodzi sytuacja precedensowa - to jest próba zlikwidowania jakiegokolwiek znaczenia prawnego dla decyzji Prezesa Sądu Apelacyjnego w Gdańsku o objęciu informacji zawartych w oświadczeniu o stanie majątkowym złożonym przez skarżącego klauzulą tajności "zastrzeżone" określoną w przepisach ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U, 2019. 742 -j.t. ze zm.).
Podnosząc ten zarzut strona wniosła o uchylenie postanowienia Sądu I instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności odnieść się należy do tej części zarzuty pomieszczonego w zażaleniu, w którym skarżący upatruje nieprawidłowej wykładni art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., poprzez odwoływanie się do poglądów prawnych i orzeczeń z lat 2005, 2012.
Na kanwie instytucji określonej w art. 61 § 3 p.p.s.a., a więc zastosowania w stosunku do wnioskodawcy - strony postępowania, ochrony tymczasowej, ugruntowało się stosunkowo jednolite i stabilne orzecznictwo, które swój wyraz znalazło również w stosowanej w procesie orzeczniczym literaturze przedmiotu.
Zgodnie z nią: "Rozstrzygając na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Od tej zasady ustawodawca przewidział dwa wyjątki dotyczące aktów prawa miejscowego, które weszły w życie, oraz aktów lub czynności, których wstrzymanie wykonania wyłącza ustawa szczególna (por. Z. Kmieciak, Ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym, PiP 2003/5, s. 18 i n.).