Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia E. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 12 listopada 2015 r., sygn. akt V SA/Wa 3390/15 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonych decyzji w sprawie ze skargi E. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 12 listopada 2015 r., sygn. akt V SA/Wa 3390/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., działając na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. − Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej p.p.s.a.), odmówił E. P. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Dyrektora Izby Celnej w W. z [...] czerwca 2015 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w C. z [...] marca 2015 r. o wymierzeniu skarżącej kary pieniężnej w wysokości 24.000 zł za urządzanie gier na automacie poza kasynem gry.
Sąd I instancji stwierdził, że w uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji strona wskazała, iż jej wykonanie spowoduje wyrządzenie skarżącej znacznej szkody majątkowej. Na skarżącą nałożona została kara finansowa w wysokości 24.000 zł, co przewyższa jej możliwości finansowe, ponieważ boryka się ona ze stałym spadkiem dochodów i trudnościami finansowymi. Skarżąca z uwagi na upływ czasu utraciła zezwolenie na prowadzenie działalności hazardowej i nie generuje zysków z tej działalności. Wykonanie kary, w tych okolicznościach spowoduje, że nie będzie ona w stanie zapewnić utrzymania sobie i córce.
W ocenie WSA skarżąca nie wykazała, że wykonanie decyzji może spowodować trudne do odwrócenia skutki lub znaczną szkodę. W uzasadnieniu wniosku powołano się niezwykle ogólnie na wyrządzenie skarżącej znacznej szkody majątkowej, związanej również z utratą zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej. Dalsza część argumentacji wnioskodawcy odwołuje się jedynie do twierdzeń, że wykonanie decyzji spowoduje, że skarżąca nie będzie w stanie zapewnić utrzymania sobie i córce - co uniemożliwia ocenę, czy w sprawie zachodzą przesłanki wskazane w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej p.p.s.a.).
Ponadto, Sąd I instancji uznał, ze fakt przyznania przez referendarza sądowego postanowieniem z [...] września 2015 r. prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych nie ma istotnego znaczenia dla oceny zasadności wniosku o wstrzymanie, ponieważ przesłanki przyznania prawa pomocy nie są tożsame z przesłankami uzasadniającymi wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego. Poza tym wskazane w tym wypadku we wniosku o przyznanie prawa pomocy okoliczności takie jak: niski dochód skarżącej w wysokości 900 zł brutto z pracy dorywczej, świadczenie alimentacyjne małoletniej córki skarżącej w wysokości 350 zł, czy brak majątku wręcz sprzeciwiają się uznaniu, iż w sprawie istnieje prawdopodobieństwo wyrządzenia skarżącej znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Gdyby nawet organ wszczął postępowanie egzekucyjne i przystąpił do wyegzekwowania wynikającej z zaskarżonej decyzji kary pieniężnej to, biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, egzekucja administracyjna i tak byłaby bezskuteczna.
Zażalenie na wskazane postanowienie Sądu pierwszej instancji złożyła E. P. (zastępowana przez adwokata). Wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie o uchylenie w całości wydanych w sprawie decyzji administracyjnych lub o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.