Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Rysz po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia R. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 września 2016 r., sygn. akt III SA/Po 351/15 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi R. P. na postanowienie Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P. z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniesienia zażalenia na pismo dotyczące pozostawienia wniosku o przyznanie płatności bez rozpoznania postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 29 września 2016 r., sygn. akt III SA/Po 351/15, odmówił R.P. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, w sprawie ze skargi na postanowienie Dyrektora W. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P. z dnia [...] lutego 2015 r., w przedmiocie niedopuszczalności wniesienia zażalenia na pismo w sprawie pozostawienia wniosku o przyznanie płatności bez rozpoznania w części.
Sąd I instancji stwierdził, że postanowieniem z dnia 18 listopada 2015 r. odmówił R.P. przyznania prawa pomocy. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 16 marca 2016 r. oddalił zażalenie R.P. na postanowienie Sądu I instancji z 18 listopada 2015 r.
R.P. wniósł po raz kolejny wniosek o przyznanie pomocy. WSA w Warszawie odmawiając zaskarżonym postanowieniem przyznania prawa pomocy wskazał, że wniosek skarżącego w tym przedmiocie został już rozstrzygnięty wyżej wymienionym postanowieniem z dnia 18 listopada 2015 r., wobec czego ponowny wniosek w tym zakresie należało rozpatrzyć w kontekście art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.), a więc ustalenia wymagało, czy po wydaniu przez Sąd wskazanego orzeczenia nastąpiła zmiana okoliczności umożliwiająca przyznanie stronie prawa pomocy.
Zdaniem WSA, analiza znajdujących się w aktach sprawy dwóch formularzy PPF pozwala stwierdzić, że sytuacja majątkowa skarżącego nie uległa zmianie. W ocenie Sądu wnioskodawca w dalszym ciągu nie ujawnia źródeł swoich dochodów. Konsekwentnie odmawiając wyjawienia źródeł dochodów uniemożliwia zbadanie, czy rzeczywiście uległy zmianie okoliczności i obecnie nie jest on w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania i niezbędne jest ustanowienie mu pełnomocnika z urzędu. Na powyższą ocenę nie wpływa, zdaniem Sądu, doprecyzowanie przez skarżącego, że wpis do Krajowego Rejestru Dłużników nastąpił na skutek zadłużenia kredytowego, bowiem nadal skarżący przedstawia swoją sytuację majątkowa i możliwości płatnicze wybiórczo, a jego oświadczenie majątkowe jest niewystarczające i budzi wątpliwości.
Wobec powyższego Sąd I instancji stwierdził, że wniosek skarżącego nie wskazuje na zmianę okoliczności i na podstawie art. 246 § 1 pkt. 1 p.p.s.a., odmówił przyznania prawa pomocy.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył R.P., wnosząc o jego uchylenie w całości jako niezgodnego ze stanem faktycznym i prawnym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Jak słusznie zauważył Sąd pierwszej instancji, sprawa z wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w niniejszym postępowaniu została już rozstrzygnięta postanowieniem tego sądu z dnia 18 listopada 2015 r., na które to postanowienie skarżący wniósł zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który postanowieniem z dnia 16 marca 2016 r. je oddalił.