Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Rysz po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia Spółki A na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zawarte w punkcie 2. wyroku z dnia 28 listopada 2018 r. sygn. akt VI SA/Wa 1326/18 w zakresie nakazu ściągnięcia brakującego wpisu od skargi w sprawie ze skargi Spółki A na decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia licencji na przewóz rzeczy oraz na świadczenie usług trakcyjnych postanawia oddalić zażalenie.
Wyrokiem z 28 listopada 2018 r. (sygn. akt VI SA/Wa 1326/18) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej zwany "WSA") w pkt 1 sentencji oddalił skargę Spółki A (dalej zwanej "Skarżącą"), a w punkcie drugim sentencji nakazał ściągnąć od Skarżącej na rzecz Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 9800 zł tytułem uzupełnienia brakującego wpisu od skargi.
WSA wyjaśnił, że rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 2 sentencji wyroku zostało wydane na podstawie art. 223 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej zwanej "ppsa"). Wskazał, że zgodnie z § 2 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.; dalej zwanego "rozporządzeniem RM z 16 grudnia 2003 r.") wpis stały w sprawach skarg dotyczących koncesji, zezwoleń lub pozwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie transportu lotniczego, kolejowego i morskiego wynosi 10 000 zł, zaś z art. 45 ust. 3 ustawy 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 2117 ze zm.) wynika, że licencja jest zezwoleniem w rozumieniu ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców. Mając to uwadze, WSA uznał, że skoro Skarżąca uiściła wpis w wysokości 200 zł, to uzasadnione było nakazanie ściągnięcia od niej na rzecz WSA kwoty 9800 zł tytułem uzupełnienia brakującego wpisu.
Skarżąca złożyła zażalenie na postanowienie WSA zawarte w punkcie 2 wyroku z 28 listopada 2018 r. Wniosła o uchylenie wyroku w zakresie zaskarżonego postanowienia.
Zarzuciła zaskarżonemu orzeczeniu naruszenie:
1) § 2 ust. 2 rozporządzenia RM z 16 grudnia 2003 r. przez jego błędne zastosowanie i ustalenie wysokości wpisu na kwotę 10 000 zł;
z ostrożności zarzuciła również naruszenie:
2) art. 112 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 30, poz. 168 ze zm.; dalej zwanej "kpa") przez jego niezastosowanie i obciążenie Skarżącej dodatkowymi kosztami, mimo prawidłowego zastosowania się przez Skarżącą do pouczenia organu zawartego w decyzji;
3) art. 220 § 1 ppsa przez jego niezastosowanie i uchylenie się przez przewodniczącego od obowiązku wezwania do uiszczenia opłaty i podjęcie czynności na skutek pisma, od którego nie została wniesiona opłata;
4) art. 223 ppsa przez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że Skarżąca jest zobowiązana do uzupełnienia brakującego wpisu w toku sprawy, podczas gdy nie wystąpiła żadna z przesłanek z art. 223 § 1 ppsa konieczna do powstania obowiązku uzupełnienia opłaty.
W uzasadnieniu Skarżąca stwierdziła w szczególności, że w zaskarżonej decyzji Prezes Urzędu Transportu Kolejowego pouczył Skarżącą, że wysokość wpisu wynosi 200 zł. Skarżąca uiściła wpis w takiej wysokości i nie została następnie wezwana przez przewodniczącego do uiszczenia dodatkowych opłat, mimo że taki obowiązek nakłada na przewodniczącego art. 220 § 1 ppsa. Zdaniem Skarżącej, nie można zgodzić się z rozumowaniem WSA co do zastosowania art. 223 § 2 ppsa do pomyłek w pouczeniu co do wysokości wpisu. W ocenie Skarżącej, układ redakcyjny art. 223 § 2 ppsa wskazuje, że jego treść należy odczytywać łącznie z § 1 tego artykułu. Tymczasem w sprawie nie wystąpiła żadna z sytuacji wymienionych w art. 223 § 1 ppsa.