Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Małgorzata Grzelak po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku A. M. z dnia 13 stycznia 2016 r. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Krajową Radą Radiofonii i Telewizji a Pocztą Polską S.A. w sprawie zwolnienia z opłat abonamentowych postanawia: odrzucić wniosek
A. M. pismem z dnia 13 stycznia 2016 r. wniósł, w oparciu o art. 22 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. jedn.: Dz.U. z 2016 r., poz. 23, dalej: k.p.a.), o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Krajową Radą Radiofonii i Telewizji a P. P. S.A. w sprawie dotyczącej zwolnienia od opłat z tytułu abonamentu telewizyjnego.
Wnioskodawca w motywach wskazał, że w dniu 11 kwietnia 2015 r. skierował do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji wniosek w sprawie cofnięcia decyzji egzekucyjnej, w którym wskazał, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (t. jedn.: Dz. U. z 2014 r., poz. 1204) przysługuje mu zwolnienie od opłat z tytułu abonamentu telewizyjnego. KRRiT w decyzji potwierdziło uprawnienie wnioskodawcy wynikające z powołanej ustawy, wskazując jako podmiot właściwy do rozpoznania sprawy P. P. S.A., występującą jako wierzyciel.
Wnioskodawca zwrócił się w związku z powyższym do P. P. o zajęcie stanowiska w jego sprawie. W odpowiedzi spółka potwierdziła przysługujące mu uprawnienia, nie podejmując jednocześnie decyzji w sprawie cofnięcie egzekucji oraz zwolnienia od opłat. Jako przyczynę wskazała na okoliczność, iż jest wyłącznie wykonawcą usług na rzecz KRRiT w związku, z czym nie posiada kompetencji do rozpatrzenia sprawy.
W odpowiedzi na wniosek Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji wniosła o jego odrzucenie w całości. W ocenie organu powołany przez wnioskodawcę art. 22 k.p.a. nie miał zastosowania w sprawie. Powołując się na orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego organ wskazał, że prawidłową formą uznania organu za niewłaściwy do załatwienia sprawy administracyjnej w postępowaniu wszczynanym na żądanie strony jest przekazanie sprawy organowi właściwemu i powiadomienie o tym wnoszącego podanie. Spór o właściwość powstanie wówczas, gdy organ, któremu przekazano sprawę w tym trybie, zwróci sprawę temu samemu organowi, który uznał się za niewłaściwy w sprawie. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji wskazała, że zawiadomieniem z dnia 30 kwietnia 2015 r. przekazała P. P. S.A., jako organowi właściwemu w sprawie zwalniania podmiotów uprawnionych do uiszczania opłaty abonamentowej oraz egzekwowania zaległych opłat, wniosek A. M. o cofnięcie decyzji egzekucyjnej oraz o zwolnienie go z opłat abonamentowych. Po przekazaniu P. P. S.A. sprawy wnioskodawcy, zdaniem organu, spór dotyczący właściwości do załatwienia sprawy nie powstał.
Organ ponadto podniósł, że wniosek o rozstrzygnięcie sporu powinien zostać odrzucony również ze względu na brak właściwości sądu administracyjnego - zarówno Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji jak i P. P. S.A. nie są organami o których mowa w art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.).
P. P. S.A. w wywiedzionej odpowiedzi na wniosek o rozstrzygnięcie sporu o właściwość również wniosła o jego odrzucenie w całości argumentując, że zarówno P. P. S.A. jak i Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji nie są organami, o których mowa w art. 4 p.p.s.a., co wyłącza kognicję sądów administracyjnych w stosunku obu wymienionych podmiotów.