Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Urszula Raczkiewicz Sędzia del. WSA Dorota Chobian (spr.) Sędzia NSA Maria Myślińska Protokolant Szymon Janik po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej G. S. W. - A. "P." od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 24 listopada 2009 r. sygn. akt V SA/Wa 1684/09 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi G. S. W. - A. "P." na czynność Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia [...] października 2007 r. nr [...] w przedmiocie informacji w sprawie umowy o dofinansowanie projektu postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 24 listopada 2009r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. odrzucił skargę G. S. W. na czynność Ministra Rozwoju Regionalnego zawartą w piśmie z dnia [...] października 2007r. Znak: [...], w przedmiocie informacji w sprawie umowy o dofinansowanie realizacji projektu.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia wskazał, że przedmiotem skargi jest pismo Ministra Rozwoju Regionalnego, stanowiące wytyczne dla Instytucji Wdrażających według rozdzielnika, dotyczące płatności poniesionych gotówką powyżej 15.000 euro przez beneficjentów działania 3.4 ZPORR.
Zgodnie z art. 184 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w związku z dyspozycją art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Kontrola działalności administracji publicznej ma charakter ograniczony, co oznacza, że są nią objęte jedynie działania administracji wskazane w ustawie i to dopiero po dopełnieniu przez skarżącego określonych warunków. Zakres przedmiotowy i podmiotowy dopuszczalności drogi sądowej przed sądami administracyjnymi jest wyznaczony przez pojęcie sprawy sądowoadministracyjnej w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej P.p.s.a. Zgodnie z jej art. 3 § 2 kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne;
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7. akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8. bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Ponadto sądy administracyjne orzekają w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach (§ 3 art. 3 P.p.s.a.).
W związku z powyższym Sąd I instancji wskazał, iż wydanie przez Ministra Rozwoju Regionalnego - jako Instytucji Zarządzającą - wytycznych, dotyczących interpretacji przepisów prawa, skierowanych wyłącznie do Instytucji Wdrażających, a nie do indywidualnych podmiotów, nie stanowi aktu administracyjnego w rozumieniu powołanego wyżej art. 3 § 2 P.p.s.a., a w szczególności aktu lub czynności o jakich mowa w art. 3 § 2 pkt 4. Z tymi ostatnimi mamy bowiem do czynienia w sytuacji, kiedy organ administracji publicznej konkretyzuje normę prawa materialnego w sprawie indywidualnej, w tym znaczeniu, że jej przedmiotem jest określony i zindywidualizowany stosunek administracyjny, którego źródłem jest przepis prawa powszechnie obowiązującego, czyniąc to w innej formie niż decyzja administracyjna lub postanowienie.