Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia del. WSA: Ludmiła Jajkiewicz po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II Izby Finansowej zażalenia A. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 października 2009 r., sygn. akt I SA/Gl 510/09 oddalające wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 27 kwietnia 2009 r. , nr [...] w przedmiocie podatku od czynności czywilnoprawnych postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 5 października 2009 r., sygn. akt I SA/Gl 510/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił wniosek A. P. (dalej: skarżący) o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych.
W uzasadnieniu Sąd podał, że wpis od skargi został uiszczony po upływie wyznaczonego terminu. W dniu 10 lipca 2009 r. doręczono skarżącemu wezwanie do uiszczenia, w terminie siedmiu dni, wpisu od skargi, pod rygorem jej odrzucenia. Dopiero w dniu 20 lipca 2009 r. skarżący uiścił wpisu.
Następnie, po otrzymaniu postanowienia o odrzuceniu skargi, w dniu 26 sierpnia 2009 r. skarżący wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu.
W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż doręczenie wezwania do uiszczenia wpisu nastąpiło w czasie, kiedy przebywał on poza miejscem zamieszkania. Przesyłkę odebrał ojciec, który jej nie otworzył oraz nie potrafił podać dokładnej daty doręczenia. Skarżący podniósł także, że żądaną kwotę uiścił z nieznacznym opóźnieniem.
Sąd zważył, że wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu został wniesiony z zachowaniem siedmiodniowego terminu do jego wniesienia. Natomiast podane przez skarżącego okoliczności nie świadczą o dochowaniu przez skarżącego szczególnej staranności jakiej można wymagać od osoby znajdującej się w jego sytuacji procesowej. Powinien bowiem podjąć działania zabezpieczające skarżącego przed negatywnymi skutkami procesowymi.
W zażaleniu z dnia 24 października 2009 r. skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i uwzględnienie wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi i przyznania kosztów postępowania zażaleniowego.
W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż nie został pouczony o obowiązku odbioru korespondencji w każdym czasie, jedynie o obowiązku poinformowania o zmianie miejsca zamieszkania, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.
Ponadto zdaniem skarżącego wskazane przez niego okoliczności uprawdopodobniły, iż do opóźnienia w uiszczeniu wpisu doszło z przyczyn przez niego niezawinionych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W myśl art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej: p.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Brak winy w rozumieniu powyższego przepisu zachodzi, gdy strona dochowała należytej staranności przy prowadzeniu swojej sprawy, a uchybienie terminu nastąpiło na skutek zdarzenia niezależnego, któremu strona nie mogła przeciwdziałać.
W ocenie Sądu, strona skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu. Jak słusznie zauważył Sąd pierwszej instancji skarżący w związku z wniesieniem skargi do sądu powinien był podjąć działania, które pozwoliłyby uniknąć tego typu sytuacji. Stąd też nie można podzielić stanowiska skarżącego, że uczestnictwo w podróży motocyklowej, czy też hołdowanie przez domowników skarżącego zasadzie przestrzegania tajemnicy korespondencji świadczy o braku winy w uchybieniu terminowi, a jedynie o braku staranności. Zaniedbania tego nie może usprawiedliwiać również okoliczność, że skarżący po powrocie do miejsca zamieszkania, niezwłocznie uiścił wpis. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdyby skarżący dochował należytej staranności (na przykład upoważnił określoną osobę do czuwania nad przebiegiem procesu), a mimo tego zaistniała nie do usunięcia przeszkoda.
Konkludując, zasadnie zatem Sąd pierwszej instancji ocenił, że nie ma podstaw do przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a, w związku z art. 197 § 1 i § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.