Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Sędzia NSA Jan Rudowski po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia P. sp. z o.o. w Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Gl 1467/05 w zakresie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi P. sp. z o.o. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 7 lipca 2005 r. nr (...) w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 5 maja 2008 r., sygn. akt: I SA/GI 1467/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił zażalenie P. sp. z o.o. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2007 r. o pozostawieniu pisma bez rozpoznania.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że zarządzeniem z dnia 18 lipca 2007 r. wezwano P. do uiszczenia - w terminie siedmiu dni - wpisu sądowego w kwocie 100 zł od zażalenia na zarządzenie z dnia 18 kwietnia 2007., pod rygorem odrzucenia zażalenia.
Na skutek złożenia przez skarżącą Spółkę wniosku o zwolnienie jej od kosztów sądowych, postanowieniem z dnia 29 października 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odmówił przyznania jej prawa pomocy. Następnie postanowieniem z dnia 7 marca 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpatrzeniu zażalenia, utrzymał w mocy postanowienie Sądu pierwszej instancji.
Po zakończeniu postępowania w przedmiocie prawa pomocy zarządzeniem z dnia 24 marca 2008 r. Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ponownie wezwał skarżącą Spółkę do uiszczenia - w terminie siedmiu dni - wpisu od zażalenia na zarządzenie z dnia 18 kwietnia 2007 r., pod rygorem odrzucenia zażalenia.
W odpowiedzi na wezwanie skarżąca Spółka nie uiściła wymaganego wpisu, przesłała natomiast pismo z dnia 18 kwietnia 2008 r., w treści którego wskazała, że nie mogąc zgromadzić żadnej kwoty w wyznaczonym terminie wystąpiła z wnioskiem do Urzędu Skarbowego w Z. o przeksięgowanie kwoty 100 zł z konta Urzędu Skarbowego na konto WSA w Gliwicach w związku z posiadaną nadpłatą w podatku VAT w wysokości 583.253,00 zł, o zwrot której wystąpiła 30 listopada 2003 r.
Mając powyższe na uwadze Sąd pierwszej instancji działając na podstawie art. 220 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. - odrzucił zażalenie.
W zażaleniu na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 5 maja 2008 r. P. sp. z o.o. wniosła o jego uchylenie i zwolnienie jej od kosztów sądowych. W jego uzasadnieniu podniosła, że nie posiada środków finansowych na wpłatę wymaganego wpisu sądowego oraz że wbrew twierdzeniu Sądu pierwszej instancji okoliczności wskazane we wniosku o przyznanie prawa pomocy zostały udokumentowane "najbardziej wiarygodnym" dokumentem w postaci postanowienia Komornika Sądowego z dnia 8 grudnia 2006 r. o umorzeniu, jako bezskutecznej prowadzonej przeciwko Spółce egzekucji. Ponadto wskazała, że Sąd pierwszej instancji nie zwolnił jej od kosztów sądowych w rozpoznawanej sprawie, pomimo że w tym samym stanie faktycznym w innych sprawach prawo pomocy zostało jej przyznane, na potwierdzenie czego załączono fotokopię postanowienia Sądu z dnia 3 września 2007 r., sygn. akt: III SA/GI 586/07.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W świetle art. 220 p.p.s.a. pismo nieopłacone nie wywołuje żadnych skutków. Oznacza to, że do czasu uzupełnienia tego braku sąd nie może rozpoznać żadnych innych wniosków strony.
Opłatę sądową uiszcza się na wezwanie przewodniczącego w wyznaczonym przez niego siedmiodniowym terminie, jeżeli pismo nie zostało wniesione przez adwokata lub radcę prawnego (por. art. 221 p.p.s.a.). Bezskuteczny upływ tego terminu powoduje pozostawienie pisma bez rozpoznania, a w przypadku skargi, skargi kasacyjnej, zażalenia, oraz skargi o wznowienie postępowania odrzucenie tych środków zaskarżenia (art. 220 § 3 p.p.s.a.).
Należy zaznaczyć, że termin określony w art. 220 § 1 p.p.s.a. jest terminem ustawowym, nie może być przedłużany ani skracany, możliwe jest natomiast jego przywrócenie na ogólnych zasadach (art. 86-87 p.p.s.a.).
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro skarżąca Spółka nie uiściła pomimo prawidłowego wezwania wpisu od zażalenia, to podlegało ono odrzuceniu.
Odnosząc się do zarzutów zawartych w uzasadnieniu zażalenia dotyczących błędnego rozstrzygnięcia sprawy w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy należy stwierdzić, że nie dotyczą one przedmiotu niniejszego postępowania, a zatem pozostają bez wpływu na jego wynik. Ponadto należy dodać, że sprawa w przedmiocie przyznania prawa pomocy została zakończona prawomocnym postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 marca 2008 r., które wiąże ten Sąd (art. 170 p.p.s.a.).
Mając na uwadze, że zaskarżone postanowienie nie narusza prawa Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.