II FW 3/14 P O S T A N O W I E N I E Dnia 5 czerwca 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Jerzy Płusa po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej wniosku Ł.S. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między Radą Miejską w O. i Samorządowym Kolegium Odwoławczym w P. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania skargi Ł.S. na działanie Burmistrza O. postanawia: odrzucić wniosek. 1
Pismem z dnia 10 kwietnia 2014 r. Ł.S. - zwany dalej "wnioskodawcą", złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosek o rozstrzygnięcie sporu o właściwość, na podstawie art. 64 § 1 w zw. z art. 15 § 1 pkt 4 oraz art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z poźn. zm) - powoływaną dalej jako "P.p.s.a.", w zw. z art. 22 § 1 pkt 1 i art. 22 § 3 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267) - powoływanej dalej jako "K.p.a.", wnosząc o rozstrzygnięcie negatywnego sporu o właściwość, jaki powstał pomiędzy Radą Miejską w O. a Samorządowym Kolegium Odwoławczym w P., dla których brak jest wspólnego organu wyższego stopnia oraz o zasądzenie na rzecz wnioskodawcy kosztów przepisanych prawem.
Jak wynika z wniosku, wnioskodawca skierował dwie skargi o jednakowej treści, jedną do Rady Miejskiej w O., a drugą do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P.
Pierwsza skarga z dnia 28 lutego 2014 r. wniesiona została na postawie art. 221 § 2 i 3, art. 227, art. 228 oraz art. 229 pkt 3 K.p.a. w interesie publicznym na zaniedbanie i nienależyte wykonanie zadań, a tym samym naruszenie praworządności przez organ podatkowy - Burmistrza O., który narusza przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749). Powyższa skarga w myśl art. 229 pkt 3 K.p.a. została skierowana do Rady Miejskiej w O., gdyż jest ona organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań lub działalności wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) i kierowników gminnych jednostek organizacyjnych.
Drugą skargę, o tej samej treści, wnioskodawca złożył w dniu 18 marca 2014 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. Wskazując w końcowej części uzasadnienia skargi, że zgodnie z art. 229 pkt 2 K.p.a. organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań lub działalności organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego oraz kierowników powiatowych służb, inspekcji, straży i innych jednostek organizacyjnych w sprawach należących do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej jest - wojewoda lub organ wyższego stopnia, a więc w tym przypadku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P.
W obu tych skargach wnioskodawca podniósł, że Burmistrz Miasta jako organ podatkowy w sprawie podatków lokalnych (m.in. podatku od nieruchomości), wydaje decyzje wymiarowe. W przypadku gdy podatek dotyczy nieruchomości będącej współwłasnością kilku osób, w decyzji jako oznaczenie stron Burmistrz podaje dane pierwszego podatnika i jego adres oraz kolejnych podatników bez podawania ich adresów, jeżeli ten adres jest tożsamy z adresem pierwszego podatnika, co zdaniem wnioskodawcy narusza art. 210 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, które to przepisy wskazują konstytutywne elementy decyzji. Ponadto zarzucono, że w przypadku gdy występuje więcej niż jeden właściciel nieruchomości, Burmistrz wydaje jedną decyzję i doręcza ją tylko jednemu podatnikowi, czym narusza art. 211 Ordynacji podatkowej. Zdaniem wnioskodawcy, każdy ze współwłaścicieli powinien otrzymać odrębny egzemplarz decyzji podatkowej ustalającej wysokość podatku od nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego, bez względu na fakt zamieszkiwania pod tym samym adresem, czy pod innym. W sytuacji, gdy decyzja zostanie bowiem doręczona jednemu ze współwłaścicieli, tylko na nim będzie ciążyło zobowiązanie podatkowe, co należy uznać za rażące naruszenie prawa materialnego podatkowego.