W świetle art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) w związku z art. 14b § 1, art. 14j § 1 i art. 14c § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749) gmina, której organ wykonawczy, tj. wójt, burmistrz lub prezydent miasta, wydał indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego na wniosek tejże gminy, jest legitymowana do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, jeżeli ma w tym interes prawny (art. 50 p.p.s.a.), który należy rozumieć, jako uprawnienie do kontroli sądowej aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a p.p.s.a., o ile gmina była podmiotem zainteresowanym w postępowaniu interpretacyjnym, o którym mowa w art. 14b § 1 o.p., czyli dążyła w drodze uzyskania interpretacji podatkowej do wyjaśnienia swoich obowiązków podatkowych.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Stanisław Bogucki po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Gminy T. w przedmiocie odrzucenia skargi na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 4 października 2013 r., sygn. akt I SA/Lu 424/13 w sprawie ze skargi Gminy T. na indywidualną interpretację Wójta Gminy T. z dnia 8 marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
1. Postanowieniem z dnia 4 października 2013 r., I SA/Lu 424/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę Gminy T. (dalej: Gmina) na indywidualną interpretację podatkową Wójta Gminy T. (dalej: Wójt) z dnia 8 marca 2013 r., nr [...], wydaną w przedmiocie podatku od nieruchomości. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia podano art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej w skrócie: p.p.s.a.). Postanowienie jest dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.
2. Przebieg postępowania przed organem podatkowym (przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji):
2.1. Uzasadniając swoje postanowienie WSA w Lublinie podał, że wnioskiem z dnia 21 lutego 2013 r. Gmina, reprezentowana przez Wójta, zwróciła się do Wójta o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości. Wątpliwości Gminy dotyczyły kwestii, czy budowle stanowiące własność Gminy i będące w jej posiadaniu, służące do zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz zbiorowego odprowadzania ścieków, są w posiadaniu podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i w konsekwencji podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
Odwołując się do treści art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.; dalej u.p.o.l.) oraz art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.; dalej u.s.d.g.) wnioskodawczyni wywodziła, że działalność Gminy nie stanowi działalności gospodarczej. Działalność komunalna Gminy polegająca na dostarczaniu wody i odprowadzaniu ścieków nie jest nastawiona na zysk, co znajduje potwierdzenie w przepisach ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.; dalej: ustawa o zaopatrzeniu w wodę), wobec czego nie stanowi działalności gospodarczej. Powyższe prowadziło natomiast do wniosku, że budowle będące w posiadaniu Gminy nie są budowlami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
2.2. Interpretacją indywidualną z dnia 8 marca 2013 r. Wójt uznał własne stanowisko przedstawione w powyższym wniosku za nieprawidłowe wywodząc, że o tym co jest działalnością gospodarczą Gminy przesądza treść art. 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.; dalej: u.s.g.). Wykonywanie przez Gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej nie stanowi przeszkody do przyjęcia gospodarczego charakteru prowadzonej w powyższych ramach działalności (por. uchwała SN z 13 stycznia 2006 r., III CZP 124/05, OSNC 2006/12/201, Biul. SN 2006/1/9). Działalność, którą prowadzi gmina w zakresie zbiorowego zaopatrzenie w wodę oraz zbiorowego odprowadzania ścieków jest jej zadaniem własnym o charakterze użyteczności publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 3 u.s.g.) realizowanym na podstawie przepisów szczególnych, tj. ustawy o zaopatrzeniu w wodę. W celu prowadzenia tej działalności gminy bądź tworzą odrębne jednostki organizacyjne w postaci zakładów budżetowych czy spółek, bądź realizują te zadania - jak wnioskodawca - we własnym zakresie przy pomocy urzędu gminy. Przy takiej właśnie formie realizacji zadania własnego przez Gminę usytuowała się ona jak każdy inny dostawca prowadzący działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków (por. wyrok NSA z dnia 21 lipca 2005 r., OSK 1741/04).