Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, , , po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. D. i M. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 września 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1613/15 odrzucające skargę A. D. i M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 10 czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r. postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 września 2015 r., sygn. akt I SA/Po 1613/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: "WSA") odrzucił skargę A. D. i M. D. (dalej: "Skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu (dalej: "SKO") z dnia 10 czerwca 2015 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r. Podstawą prawną powyższego orzeczenia był art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").
Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że pismem z dnia 20 lipca 2015 r. Skarżący wnieśli do WSA skargę na decyzję SKO z dnia 10 czerwca 2015 r., w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r.
W odpowiedzi na skargę z dnia 17 sierpnia 2015 r. organ wniósł o uchylenie powyższej decyzji z uwagi na to, że decyzja jest dotknięta wadą naruszenia prawa.
Następnie pismem z dnia 28 sierpnia 2015 r. stanowiącym uzupełnienie odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi podnosząc, że jest ona zgodna z przepisami prawa materialnego i przepisami o postępowaniu podatkowym, które zastosowano przy jej wydaniu.
W uzasadnieniu wyroku WSA wskazał, że treści skargi w przedmiotowej sprawie wynika, że Skarżący kwestionują rozstrzygnięcie SKO z dnia 10 czerwca 2015 r., w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r. Natomiast z treści powołanej przez Skarżących decyzji wynika, że dotyczy ona rozstrzygnięcia w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. Mając powyższe na uwadze WSA stwierdził, że SKO nie wydało decyzji w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r. Stwierdzenie powyższego oznacza, że skarga jest niedopuszczalna, gdyż nie wyczerpano toku instancji.
W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego orzeczenia Skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA o rozpoznanie skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym, a także o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: art. 52 § 1 p.p.s.a., poprzez błędne jego zastosowanie i przyjęcie, że w sprawie nie wyczerpano środków zaskarżenia w administracyjnym toku instancji, pomimo, iż bezspornym jest, że wyczerpany został administracyjny tok instancji a zaskarżona decyzja dotyczy podatku od nieruchomości za 2009 r.
Do skargi kasacyjnej dołączono kserokopię potwierdzoną za zgodność z oryginałem decyzji SKO z dnia 10 czerwca 2015 r., nr [...], w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości za 2009 r.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej zostały uszczegółowione powyższe zarzuty.