Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA (del.) Maria Grabowska po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2010r., na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej, skargi kasacyjnej Z. , od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, z dnia 21 września 2010r., sygn. akt I SA/Ke 500/10, odrzucającego skargę Z., na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K., z dnia 30 czerwca 2010r. nr [...], w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego postanawia oddalić skargę kasacyjną.
1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowieniem z dnia 21 września 2010r. odrzucił skargę Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 czerwca 2010r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny. Postanowieniem z dnia 11 maja 2010r. Z. odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko A. S. na podstawie tytułu wykonawczego o numerze [...] z dnia 30 stycznia 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej w K. po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego przez A. S. postanowieniem z dnia 30 czerwca 2010r. nr [...] uchylił postanowienie w całości i umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Dyrektora Z. w K. na podstawie wskazanego tytułu wykonawczego.
2 Skargę na powyższe postanowienie złożył Dyrektor Z. w K., wnosząc o jego uchylenie w całości.
3. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucając skargę Dyrektora Z. w K. na powyższe postanowienie stwierdził, że Z., który jako organ egzekucyjny wydał na podstawie art. 17 § 1 oraz 59 § 1 i § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (dalej ustawa p.e.a) postanowienie o odmowie umorzenia postępowania egzekucyjnego nie występował w sprawie w charakterze strony, lecz organu wyposażonego w kompetencje do władczego rozstrzygnięcia sprawy indywidualnej i wydania postanowienia w pierwszej instancji. Zatem nie ma interesu prawnego w rozumieniu art. 50 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej p.p.s.a) do złożenia skargi. Skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w w. ustawy.
4. W skardze kasacyjnej Z. zaskarżył powyższe postanowienie w całości, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach. Na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił: niewłaściwe zastosowanie przez Sąd I instancji art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a w związku z art. 50 § 1 p.p.s.a przez bezzasadne odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej ze względu na brak legitymacji procesowej.
4.1 W uzasadnieniu autor skargi kasacyjnej odwołał się do szczególnej pozycji jaką zajmuje Z. w postępowaniu prowadzonym w trybie przepisów ustawy p.e.a. łącząc funkcję wierzyciela i organu egzekucyjnego tj podmiotów, które są materialnie zainteresowane wynikiem prowadzonego postępowania egzekucyjnego. Skarga w sprawie została wniesiona przez Dyrektora Z., który stosownie do art. 19 § 4 ustawy p.e.a jest organem egzekucyjnym. Za dokonane czynności egzekucyjne, w tym zajęcie wierzytelności, organ egzekucyjny pobiera opłaty w myśl art. 64 § 1 pkt 4 ustawy p.e.a. Podejmowanie czynności egzekucyjnych wiąże się z uzyskiwaniem przez skarżącego wpływów finansowych, przypadających na rzecz organu egzekucyjnego. Powyższe potwierdza, że skarżący jest bezpośrednio zainteresowany wynikiem sprawy i oznacza, że przesłanka istnienia interesu prawnego w rozumieniu art. 50 p.p.s.a. została spełniona. Interesem prawnym skarżącego jest doprowadzenie zaskarżonego aktu do stanu zgodności z obiektywnym porządkiem prawnym. Wnoszący skargę kasacyjną podniósł, że pojęcie interesu prawnego w postępowaniu sądowym nie jest tożsame z pojęciem strony w rozumieniu art. 28 k.p.a. Wskazał na specyfikę strony i interesu prawnego podmiotu w postępowaniu egzekucyjnym w administracji w stosunku do postępowania uregulowanego przepisami kodeksu postępowania administracyjnego. O ile na gruncie k.p.a. organ wydający rozstrzygnięcie nie ma bezpośredniego interesu materialnego w utrzymaniu w mocy wydanego przez siebie rozstrzygnięcia, to w przypadku postępowania egzekucyjnego podmiot realizujący cel ustawy tj. przymusowe doprowadzenie do realizacji zaniechanego obowiązku jest za te czynności wynagradzany. Środki te pełnią funkcję motywującą do efektywnych działań mających w egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym wymiar działań poszukiwawczych z majątku dłużnika.