Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (spr.), Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia WSA (del.) Artur Kot, po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi J. K. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 670/18 wydanego w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 25 stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r. postanawia: odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Wyrokiem z 8 stycznia 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 670/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. K. (dalej: "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 25 stycznia 2018 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r.
Na wskazany wyrok skarżący złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Następnie w piśmie z 20 maja 2019 r. pełnomocnik skarżącego oświadczył, że cofa skargę kasacyjną i wnosi o umorzenie postępowania kasacyjnego.
Z uwagi na powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem 27 maja 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 670/18 umorzył postępowanie kasacyjne na podstawie art. 178a zd. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U z 2018 r. poz. 1302 z pózn. zm., dalej: "p.p.s.a.").
Pismem z 8 lipca 2020 r. skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika, wskazując na podstawę z art. 285a § 2 p.p.s.a.a, złożył skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 stycznia 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 670/18 oddalającego jego skargę. Na podstawie art. 285e § 1 pkt 6 p.p.s.a wniósł o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia oraz o zasądzenie na rzecz podatnika kosztów postępowania oraz kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych, w tym opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie:
1) art. 2 Konstytucji RP w zw. z art. 27 g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm., dalej "u.p.d.o.f.") poprzez dokonanie wykładni przepisu rangi ustawowej niezgodnej z zasadą demokratycznego państwa prawnego, a prowadzącej do niesłusznej odmowy skorzystania przez podatnika z ulgi abolicyjnej;
2) art. 7 Konstytucji RP w zw. z art. 27 g u.p.d.o.f poprzez naruszenia zasady praworządności i stosowanie wykładni rozszerzającej przepisów prawa podatkowego na niekorzyść podatnika oraz wyinterpretowanie z literalnego brzmienia przepisu art. 27 g u.p.d.o.f nieistniejącej przesłanki warunkującej skorzystanie z ulgi abolicyjnej tj. zapłaty podatku za granicą;
3) art. 32 Konstytucji RP w zw. z art. 27 g u.p.d.o.f tj. naruszenie zasady równego traktowania poprzez uzależnienie możliwości skorzystania z ulgi abolicyjnej od zawarcia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z innym państwem pomimo braku takiego zapisu w art. 27 g u.p.d.o.f;
4) art. 217 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej poprzez rozpoznanie sprawy w sposób zmierzający do niezgodnego z prawem nałożenia na podatnika obciążeń podatkowych;
5) art. 27g ust. 1 i 2 u.p.d.o.f, poprzez brak przyznania podatnikowi prawa do ulgi abolicyjnej, pomimo spełnienia prze niego wszystkich przewidzianych prawem przesłanek warunkujących jej zastosowanie;
6) art. 27g ust. 1 i 2 w zw. z art. 27 ust. 9 i 9a u.p.d.o.f., poprzez dokonanie niewłaściwej oceny, iż przepis ten nie ma zastosowania do dochodów uzyskanych z tytułu pracy najemnej wykonywanej na statku morskim eksploatowanym przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w Brazylii, z którym Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania;