Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Karpińska, po rozpoznaniu w dniu 20 września 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. O. na bezczynność Regionalnej Izby Obrachunkowej w K. w przedmiocie : wydatkowania środków publicznych p o s t a n a w i a odrzucić skargę
W dniu 26 lipca 2004 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wpłynęło pismo B. O. zatytułowane jako "skarga na bezczynność Regionalnej Izby Obrachunkowej w K.". W jego uzasadnieniu skarżący podniósł, że "władza samorządowa gminy K. przy wykonaniu drogi (biegnącej ul. [...]) nie przestrzegała prawa budowlanego" co stanowi, jego zdaniem, przejaw niegospodarności w wydatkowaniu publicznych środków finansowych. Nadto opisał szczegółowo nieprawidłowości, jakich dopuścili się wykonawcy inwestycji, których konsekwencją jest niezgodność parametrów drogi z pozwoleniem na budowę i normami prawa budowlanego.
Wobec zawartych w skardze zarzutów skarżący domagał się, aby Wojewódzki Sąd Administracyjny wyjaśnił sprawę i ukarał innych opisanego stanu rzeczy.
Pismem z dnia [...] 2004 r.. Regionalna Izba Obrachunkowa w K., ustosunkowując się do pisma B. O., wniosła o odrzucenie skargi, wskazując na jej bezpodstawność oraz brak interesu prawnego skarżącego. W uzasadnieniu wypunktowano, iż skarżący zarzuca Regionalnej Izbie Obrachunkowej bezczynność, podczas gdy nie wykazał, aby występował do tego organu. Podniesiono również, iż skarga dotyczy zaniechania działań w zakresie, który nie należy do kompetencji Regionalnej Izby Obrachunkowej. Uprawnienia kontrolne RIO obejmują bowiem weryfikację legalności wydatków jednostek samorządu terytorialnego, a nie ocenę poczynionych inwestycji pod kątem ich wartości technicznej (co należy do zakresu działania organu wykonawczego).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) - zwanej dalej w skrócie: p.p.s.a. zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznacza zapis art. 3 § 2 pkt 1 - 4 tej ustawy. Zaskarżenie bezczynności organu administracji publicznej jest więc dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień oraz innych aktów i czynności. Zatem istotę skargi na bezczynność może stanowić jedynie zarzut niewydania w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu, albo niepodjęcia czynności z zakresu administracji publicznej w zakresie rzeczowym należącym do kompetencji organu, którego dotyczy skarga.
Podniesiony przez skarżącego zarzut bezczynności organu należy zatem rozpatrywać w świetle zapisów rozdziału 2 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. Nr 55 z 2001 r., poz. 577 z późn. zm.). Powołane przepisy stanowią, iż RIO kontrolują gospodarkę finansową jednostek samorządu terytorialnego, w tym realizację zobowiązań podatkowych oraz zamówienia publiczne na podstawie kryterium zgodności z prawem i zgodności dokumentów ze stanem faktycznym.
Bezspornym jest, iż zakres ustawowych kompetencji RIO nie obejmuje nadzoru nad przestrzeganiem norm prawa budowlanego w trakcie realizacji inwestycji oraz weryfikacji parametrów technicznych obiektów, których powstanie sfinansowano ze środków gminnych.
Tym samym stwierdzić należy, iż żądanie podjęcia przez RIO działań w zakresie, który nie należy do właściwości rzeczowej tego organu jest całkowicie bezpodstawne, a skargę opartą na takim zarzucie uznać należy za niedopuszczalną.
Reasumując wskazać należy, iż rozpoznając przedmiotową skargę nie dopatrzono się przejawów bezczynności organu, a zatem skargę, jako niedopuszczalną, odrzucono na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.