Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kamieniecka po rozpoznaniu w dniu 2 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. z siedzibą w M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia 19 września 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego od wewnątrzwspólnotowego nabycia oleju smarowego postanawia I. odmówić zmiany postanowienia z dnia 21 lipca 2014 r. (sygn. akt I SA/Wr 2087/13) odmawiającego skarżącej spółce przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych; II. odrzucić skargę. .
W sprawie, prawomocnym postanowieniem z dnia 21 lipca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił skarżącej spółce przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że skarżąca spółka nie wykazała istnienia przesłanki przyznania jej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Wskazał, że skarżąca co miesiąc osiąga wysokie przychody i jednocześnie odnotowuje znaczny zysk, w wysokości ok. 200.000 zł. Na wartości te, jak wynika z dokumentacji finansowej, nie miał wpływu spadek kwot sprzedanych towarów i usług w pierwszych miesiącach 2014 r. Co się zaś tyczy prowadzonej egzekucji przez organy podatkowe (w wysokości ponad 5.000.000 zł) stwierdził, że nie wiadomo, jakie środki egzekucyjne zostały zastosowane. Skarżąca spółka wskazała jedynie na zajęcie towaru o wartości powyżej 300.000 zł, które jednak miało miejsce w 2011 r. Natomiast, przedstawione wyniki finansowe wskazują jednoznacznie, że okoliczność ta nie miała istotnego wpływu na funkcjonowanie spółki na rynku. Z kolei z przedłożonego pisma Dyrektora Izby Celnej wynika, że przy zajęciu rachunku bankowego nastąpił zbieg egzekucji administracyjnych, a - mimo braku składników majątkowych - egzekucja wobec spółki jest częściowo skuteczna.
Na wymienione postanowienie skarżąca spółka wniosła zażalenie. Postanowieniem z dnia 2 października 2014 r. (sygn. akt I GZ 381/14) Naczelny Sąd Administracyjny zażalenie spółki oddalił.
Po ponownym wezwaniu skarżącej spółki do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, złożyła ona kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie, jak uprzednio.
Postanowieniem z dnia 12 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał na podstawie art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej w skrócie: p.p.s.a.) odrębne postanowienie o odmowie zmiany postanowienia z dnia 21 lipca. Z uzasadnienia podjętego rozstrzygnięcia wynika, że nowa okoliczność podana przez stronę, polegająca na określeniu skarżącej kolejnych zobowiązań podatkowych już po złożeniu przez nią i rozpatrzeniu przez Sąd poprzedniego wniosku o przyznanie prawa pomocy, nie może skutkować zmianą uprzedniego postanowienia. Rozpatrując pierwotny wniosek, Sąd ustalił, że skarżąca osiągała wówczas znaczny przychód oraz zysk netto. Była więc w stanie uiścić koszty związane z zainicjowanymi przez siebie sprawami sądowoadministracyjnymi.
Postanowienie to skarżąca spółka zaskarżyła w drodze zażalenia. Postanowieniem z dnia 24 marca 2015 r. sygn. akt I GZ 126/15 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie spółki. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia stwierdził, że wydanie wobec skarżącej kolejnych decyzji wymiarowych i opatrzenie ich klauzulą natychmiastowej wykonalności, nie zmienia zasadniczej okoliczności, że spółka jest w stanie ponieść koszty sądowe w tej sprawie, o czym przede wszystkim przesądza fakt, jak trafnie podkreślił Sąd I instancji, prowadzenia przez nią rentownej działalności gospodarczej, która przynosi zyski. Ponadto, spółka nie wykazała, aby wykonanie tych decyzji uniemożliwiło jej opłacenie kosztów sądowych.