Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu - Barbara Koźlik po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi C.F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Skarżący wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych wskazując, że jest w trudnej sytuacji finansowej. Podał, że zasiłki chorobowe przeznacza na zakup leków i opłacenie wizyt lekarskich (rehabilitacja, krioterapia). Wraz z żoną i córką mieszka u teściowej, która pomaga im przeżyć.
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że wnioskodawca pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną i córką. Nie posiada żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro. Zatrudniony na podstawie umowy o pracę z wynagrodzeniem brutto 1.460 zł, uzyskuje aktualnie dochód z tytułu zasiłku chorobowego w wysokości 560 zł. Jego żona zatrudniona jako pielęgniarka otrzymuje wynagrodzenie netto 1.994,89 zł. Skarżący dodał, że córka obecnie jest na trzecim roku studiów stacjonarnych - miesięcznie ponosi wydatek na za wynajem mieszkania 500 zł i na utrzymanie około 400-500 zł.
Na wezwanie przedłożone zostały zaświadczenia o wynagrodzeniach skarżącego i jego żony, informację PIT-11 za 2009 r. skarżącego, zeznanie podatkowe za 2008 r. jego żony, dokumentacja dotycząca leczenia skarżącego i faktury potwierdzające zakup leków. Z dokumentów tych wynika (oprócz wskazanych wyżej kwot dochodów), że skarżący zatrudniony jest na czas nieokreślony i w 2009 r. uzyskał przychód ze stosunku pracy w wysokości 11.712,03 zł, a przychód jego żony w 2008 r. wyniósł 23.210,64 zł. Od 2007 r. wnioskodawca choruje na [...].
Ponadto wskazał, że miesięcznie ponosi wydatki w wysokości około 2.020 zł, w tym na leczenie 130 zł, na opłaty związane z utrzymaniem domu, wyżywienie, środki higieny - 400 zł oraz na opłaty związane ze studiami córki w kwocie 1.490 zł (500 zł - opłata za stancję, 590 - czesne za studia, 400 zł na utrzymanie). Skarżący nie posiada żadnych rachunków bankowych ani środków transportu i nie korzysta z żadnej formy wsparcia państwowego. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia otrzymał skierowanie na szereg badań lekarskich, aby móc przystąpić do leczenia metodą biologiczną. Wyjaśnił, że choroba, na którą cierpi, nie jest objęta refundacją z NFZ, w związku z czym zmuszony jest do korzystania z pomocy rodziny i przyjaciół w celu założenia fundacji na zakup odpowiedniego leku. Według opinii lekarzy, miesięczny koszt tego leku może wynosić około 5.000 zł, przy czym minimalna kuracja musi trwać przynajmniej 6 miesięcy.
Zgodnie z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w skrócie p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, może być przyznane osobie fizycznej, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Wnioskodawca wykazał powyższą okoliczność.
Wskazać należy, że obecnie z powodu jego choroby, jedynym dochodem jego rodziny jest pensja żony i jego zasiłek chorobowy w łącznej kwocie około 2.500 zł. Pokrywane są z tego wydatki na bieżące potrzeby rodziny, leczenie skarżącego i studia córki. Przy tego typu wydatkach, z których żadnego nie można uznać jako zbędnego, wysokość uzyskiwanego dochodu (około 2.500 zł) może być niewystarczająca na poczynienie jakichkolwiek oszczędności. O ile jednak byłoby to możliwe, przeznaczone powinny być w pierwszej kolejności na leczenie wnioskodawcy. W rezultacie obciążenie budżetu domowego dodatkowo kosztami sądowymi w niniejszej sprawie mogłoby spowodować uszczerbek dla utrzymania koniecznego jego rodziny.
W związku z tym, na podstawie art. art. 245 § 3, art. 246 § 1 pkt 2 oraz 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.