Referendarz sądowy Grzegorz Antas Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi W. R. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2010 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym przez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.
Wraz ze skargą na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2010 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji W. R. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
W uzasadnieniu wniosku oraz w oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, zawartym w urzędowym formularzu PPF, wnioskodawca podał, że ze względu na trudną sytuację majątkową nie posiada środków finansowych na uiszczenie wpisu sądowego oraz ustanowienia pełnomocnika, którego udział w postępowaniu uważa za potrzebny. Wnioskodawca mieszka samotnie, posiada budynek mieszkalny drewniany o powierzchni [...] m² oraz gospodarstwo rolne o powierzchni [...] ha. Otrzymuje świadczenie emerytalne w wysokości [...] zł brutto. Nie posiada oszczędności. Z wyjaśnień składającego wniosek wynika, że z uzyskiwanej kwoty emerytury pokrywa między innymi koszty zakupu lekarstw ([...] zł). Utrzymanie domu (opłaty za prąd, gaz) wynosi około [...] zł.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważyć należało, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Oceniając wyrażony powyżej warunek zasadności przyznania prawa pomocy w kontekście przedstawionych we wniosku okoliczności faktycznych, stwierdzić należy, że skarżący wykazał, iż nie posiada, jak również nie jest w stanie zgromadzić, jakichkolwiek oszczędności, które mogłyby zostać wykorzystane do poniesienia kosztów związanych z prowadzonym postępowanie sądowych. Możliwości finansowe składającego wniosek są więcej niż ograniczone, jeżeli się zważy, że jedynym źródłem jego dochodów jest, jak zadeklarował, świadczenie emerytalne. Wysokość tego świadczenia w kontekście przeciętnych potrzeb gospodarstwa domowego prowadzonego indywidualnie uniemożliwia przyjęcie, że stanowić ono może źródło zgromadzenia jakichkolwiek oszczędności. Istotną dla kierunku rozstrzygnięcia okolicznością był zły stan zdrowia wnioskodawcy. Co prawda, wraz ze złożonym wnioskiem nie zostały przedłożone dokumenty potwierdzające jakie konkretnie wydatki na leczenie (zakup lekarstw) obciążają wnioskodawcę, niemniej sama konieczność ich ponoszenia, a tym samym wymóg dodatkowego odliczenia od uzyskiwanych dochodów znaczących środków finansowych, przy uwzględnieniu wieku oraz wykazanego stanu zdrowia strony, nie mogą budzić wątpliwości.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 i art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.