Starszy Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy wniosku adwokata M.P. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi M.M. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lipca 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty postanawia przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M.P. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 1616/15 oddalił skargę M.M. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lipca 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty.
Na rozprawie ustanowiony z urzędu pełnomocnik skarżącej wystąpił o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, że koszty pomocy prawnej nie zostały uiszczone w całości ani w części.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje w niniejszej sprawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461). W myśl bowiem § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1801), które weszło w życie w dniu 1 stycznia 2016 r., do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem jego wejścia w życie stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
Stosownie do treści § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r., stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji wynosi 240 zł.
W myśl zaś § 2 ust. 3 tego rozporządzenia opłaty za czynności adwokata ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
W niniejszej sprawie fakt udzielenia skarżącej pomocy prawnej nie budzi wątpliwości i oczywiste jest, że w sprawie zaistniały przesłanki uzasadniające przyznanie wynagrodzenia za udzieloną pomoc prawną według stawki określonej w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c powołanego rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. (240 zł), podwyższonego o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą w dniu orzekania.
Mając powyższe na uwadze w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.