Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Tomasz Zborzyński po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi A Spółka cywilna B Spółka z o.o. i C Spółka z o.o., z siedzibą w W. na decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego w O. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu zwrotu podatku naliczonego wniosku skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi postanawia: wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi odrzucić.
postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 21 stycznia 2008 r.
Decyzją z dnia [...] Pierwszy Urząd Skarbowy w O. przedłużył termin zwrotu skarżącej Spółce nadwyżki naliczonego nad należnym podatku od towarów i usług za lipiec 1999 r. W decyzji tej zawarto pouczenie, że przysługuje od niej odwołanie do Izby Skarbowej w O.
Dnia 28 listopada 2002 r. skarżąca wniosła odwołanie od tej decyzji wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania w sprawie i zarzucając, iż decyzja nie została skutecznie doręczona, ponieważ nie doręczono jej żadnemu ze wspólników Spółki, a Spółka nie dysponuje żadnym dowodem doręczenia jej decyzji, ani też samą decyzją.
Postanowieniem z dnia [...] Izba Skarbowa w O. stwierdziła uchybienie terminu do wniesienia odwołania stojąc na stanowisku, że decyzję tę skutecznie doręczono dnia 24 września 1999 r. przez pracownika organu podatkowego. Świadczy o tym fakt, że na kopii decyzji figuruje potwierdzenie jej otrzymania przez pracownika skarżącej, opatrzone nieczytelnym podpisem z dopiskiem "otrzymałam 24.09.99" i odciskiem pieczęci o treści "A s.c. ul. K., [...] O. Tel. [...], Fax [...]".
Wyrokiem z dnia 22 września 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę na akt wydany przez Izbę Skarbową przyjmując, że decyzja organu podatkowego pierwszej instancji była w istocie postanowieniem mylnie nazwanym przez organ decyzją i nie podzielając zarzutu skarżącej, jakoby doręczenie tego aktu w dniu 24 września 1999 r. było nieskuteczne.
Wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny wyrok ten uchylił wywodząc, że brak jest podstaw prawnych do uznania, że akt organu podatkowego wydany w formie decyzji jest w istocie postanowieniem. W kwestii prawidłowości doręczenia tego aktu w dniu 24 września 1999 r. Naczelny Sąd Administracyjny nie wypowiedział się.
Wyrokiem z dnia 13 września 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, będąc związany wykładnią prawa dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny, uchylił postanowienie Izby Skarbowej stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania, wskazując przy tym na ciążący na organach podatkowych obowiązek prawidłowego pouczenia skarżącej o przysługujących jej środkach odwoławczych.
Postanowieniem z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w O. stwierdził niedopuszczalność odwołania od decyzji Pierwszego Urzędu Skarbowego w O. z dnia [...] i pouczył skarżącą o możliwości zaskarżenia tej decyzji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu w terminie 30 dni od daty doręczenia jej tego postanowienia.
Dnia 7 lutego 2007 r. (data złożenia pisma w urzędzie pocztowym) skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego w O. domagając się jej uchylenia i podnosząc zarzut niedopuszczalności przedłużenia terminu zwrotu różnicy podatku oraz nieprawidłowego doręczenia decyzji.
Postanowieniem z dnia 16 maja 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucił tę skargę jako spóźnioną, gdyż wniesioną z uchybieniem 30-dniowego terminu do wniesienia skargi, o jakim mowa w art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Sąd ten wskazał, że termin ten powinien być liczony od dnia doręczenia skarżonej decyzji. Niezależnie zatem od tego, czy decyzja ta została doręczona dnia 24 września 1999 r. - jak twierdzą organy podatkowe, czy też dnia 14 listopada 2002 r. - jak twierdzi skarżąca, skargę wniesiono z uchybieniem terminu do jej wniesienia. Na sposób liczenia biegu tego terminu nie może mieć wpływu błędne pouczenie zawarte w postanowieniu Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia [...], która to okoliczność może być jednak badana w aspekcie zaistnienia przesłanek stanowiących podstawę ewentualnego wniosku o przywrócenie terminu.