Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka, Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod, sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca), Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 5 czerwca 2014r. sprawy ze skargi J. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zawieszenia wznowionego postępowania w sprawie ustalenia zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003r. postanawia umorzyć postępowanie sądowe
Pismem z dnia 26 września 2013 r. J.S., reprezentowana przez doradcę podatkowego J.G., wniosła o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego decyzją ostateczną Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" w przedmiocie ustalenia zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2003 r. w wysokości 18.792 zł.
Jako podstawę prawną powołała art. 240 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.). wskazując w uzasadnieniu na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2013 r., sygn. akt SK 18/09 (Dz.U. z dnia 27 sierpnia 2013 r. poz. 985), którym orzeczono o niekonstytucyjności, stanowiącego podstawę prawną wydania ww. decyzji Dyrektora Izby Skarbowej, art. 20 ust. 3 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.
Postanowieniem z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej wznowił postępowanie podatkowe w sprawie, a następnie postanowieniem z "[...]" zawiesił wznowione postępowanie do czasu rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny wątpliwości co do treści ww. wyroku z dnia 18 lipca 2013 r.
Uzasadniając zawieszenie postępowania z urzędu organ wskazał, że pismem z dnia 9 grudnia 2013 r., Marszałek Sejmu, na podstawie art. 74 ust. 1 w związku z art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.), zwrócił się do Trybunału z wnioskiem o wyjaśnienie wątpliwości co do treści pkt 1.2 w związku z pkt 1.3 i pkt II, ww. wyroku z dnia 18 lipca 2013 r..
W ocenie organu, zagadnienia przedstawione Trybunałowi Konstytucyjnemu przez Marszałka Sejmu pozostawały w ścisłym i bezpośrednim związku z postępowaniem wznowieniowym zainicjowanym przez stronę opartym o powołany wyżej wyrok z dnia 18 lipca 2013 r.. Związek ten wyraża się zaś w tym, że bez rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny istotnych wątpliwości co do skutków wydanego wyroku, nie jest możliwe zakończenie przedmiotowego postępowania w sposób zgodny z rzeczywistymi intencjami Trybunału.
Wskazując jako podstawę zawieszenia postępowania art. 201 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej podniósł, że organ podatkowy zawiesza postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Podkreślił, że w świetle tego przepisu rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego powinno warunkować załatwienie sprawy, a nie mieć wpływ na określony sposób jej rozstrzygnięcia. Ocenił, że taka sytuacja ma miejsce w przedmiotowym postępowaniu, w którym wątpliwość budzi nie to, jaka decyzja miałaby zostać wydana po ewentualnym wznowieniu postępowania ale to, czy postępowanie wznowieniowe jest dopuszczalne. Dodał, że w niektórych orzeczeniach sądów administracyjnych (np. wyroki NSA z dnia 19 lutego 2010 r., sygn. akt I OSK 578109, oraz z dnia 25 lutego 2010 r., sygn. akt I OSK 637/09) dopuszcza się rozumienie pod pojęciem "sądu" także Trybunału Konstytucyjnego, który - stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym - jest organem władzy sądowniczej. Zaznaczył również, że kwestia ustalenia skutków wyroku Trybunału Konstytucyjnego w drodze wykładni jego treści pozostaje w wyłącznej kompetencji Trybunału. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej, powyższe wyczerpuje znamiona zagadnienia wstępnego, o którym mowa w art. 201 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Ponadto, zawieszenie postępowania w opisanej wyżej sytuacji jest celowe z uwagi na potrzebę realizacji zasady praworządności (art. 120 Ordynacji podatkowej) i zasady zaufania do organów podatkowych (art. 121 Ordynacji podatkowej), jak również z uwagi na dążenie do zachowania jednolitości stosowania prawa oraz możliwe poważne trudności procesowe w eliminacji z obrotu prawnego decyzji, które okazałyby się niezgodne z wykładnią dokonaną przez Trybunał Konstytucyjny.