Dnia 14 maja 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ryszard Maliszewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 maja 2019 roku sprawy ze skargi J.C. na uchwałę Rady Miejskiej w "[...]" z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie budżetu miasta "[...]" na rok 2019 postanawia: 1/ odrzucić skargę, 2/ zwrócić stronie skarżącej ze środków finansowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie kwotę 300 (trzysta) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi.
J.C. wniósł skargę na uchwałę Rady Miejskiej w "[...]", w przedmiocie budżetu miasta "[...]" na rok 2019. Skarżący jest członkiem zarządu i członkiem założycielem Stowarzyszenia "[...]". Stowarzyszenie "[...]" prowadzi Dom Pomocy Społecznej "[...]".
W skardze skarżący zakwestionował zapisy uchwały budżetowej miasta, w dziale - Pomoc społeczna w pkt 1 - utrzymanie Domu Pomocy Społecznej "[...]".
W odpowiedzi na skargę Prezydent "[...]" wniósł o jej odrzucenie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 5a ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), dalej "p.p.s.a.".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 5 p.p.s.a. sądy administracyjne są właściwe do kontroli zgodności z prawem uchwał organów jednostek samorządu terytorialnego oraz aktów organów administracji rządowej stanowiących przepisy prawa miejscowego.
Sąd uznał, iż skarżący nie spełnił wymogów poddania uchwały kontroli sądowej. Nie budzi wątpliwości fakt, że zaskarżona uchwała jest uchwałą z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U.2019.506 t.j. z dnia 2019.03.15, dalej u.s.g.).
Skarga nie została wniesiona przez uprawniony do tego podmiot. Przepis art. 101 ust. 1 u.s.g. określa podmioty uprawnione do skierowania skargi na akt organu samorządu terytorialnego, jako "każdego, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej". Z powyższego należy wywodzić konieczność wykazania przez wnoszącego skargę, że uchwała w sposób rzeczywisty i bezpośredni narusza jego interes prawny, przez co trzeba rozumieć ograniczenie, zniesienie lub uniemożliwienie realizacji tego interesu. Przy czym w doktrynie i orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że interes prawny lub uprawnienie nie musi mieć podstawy wyłącznie w przepisach materialnych prawa administracyjnego, może to być także prawo cywilne lub prawo pracy. Istotne, by interes prawny wynikał z normy prawnej, opierał się na niej lub dał się z nią powiązać. Z normy prawnej wynikać może np. jakaś korzyść, której prawo pozwala oczekiwać, możność dążenia do jakiegoś skutku prawnego, możność obrony przed utratą już zdobytych uprawnień (vide wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 3 lutego 2016 r., sygn. akt II SA/Go 729/15).
W orzecznictwie i doktrynie eksponuje się przede wszystkim bezpośredniość, konkretność i realność charakteru interesu prawnego strony, kształtowanego aktem stosowania prawa materialnego.
Skarżący jest członkiem zarządu i członkiem założycielem Stowarzyszenia "[...]". Nie prowadzi on, jako osoba fizyczna, Domu Pomocy Społecznej "[...]". W związku z tym nie posiada on legitymacji skargowej, gdyż kwestionowana uchwała nie narusza jego interesu prawnego.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 5a p.p.s.a. jeżeli interes prawny lub uprawnienie wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, nie zostały naruszone stosownie do wymagań przepisu szczególnego, skarga podlega odrzuceniu.
Na podstawie art. 58 § 1 pkt 5a i § 3 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji postanowienia. O zwrocie wpisu Sąd orzekł w punkcie drugim sentencji na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.