Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Sędzia WSA Joanna Tarno po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. Polska S.A. w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 rok p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
A. Polska S.A. w W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 rok.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wniosło o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu, gdyż jej wniesienie było niedopuszczalne.
Zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 4 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej "P.p.s.a."), sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona.
Przedmiotem niniejszej sprawy jest skarga A. Polska S.A. w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 rok, jednakże postępowanie w sprawie ze skargi tej spółki na to samo postanowienie zostało już wcześniej wszczęte pod sygn. akt I SA/Łd 261/15 i nie zostało jeszcze prawomocnie zakończone. Z powyższego wynika, że w istocie skarżąca wniosła dwie skargi na to samo postanowienie.
Ponieważ sprawa objęta niniejszą skargą jest przedmiotem postępowania w sprawie o sygn. akt I SA/Łd 261/15, zatem postępowanie w rozpoznawanej sprawie należy uznać za niedopuszczalne.
Z powyższych względów na podstawie art. 58 § 1 pkt 4 i § 3 P.p.s.a., Sąd orzekł, jak w sentencji.