Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Surma po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2016 r., na posiedzeniu niejawnym, wniosku pełnomocnika spadkobiercy skarżącego J.L. - A. L. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu w sprawach ze skarg J. L. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [..] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 2006 r. nr PT.1/4407-0009/12 nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2006 r. postanawia: przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach- na rzecz doradcy podatkowego P. Z. kwotę 50.184 (pięćdziesiąt tysięcy sto osiemdziesiąt cztery) złote tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym kwotę 9.384 (dziesięć tysięcy trzysta osiemdziesiąt cztery) złote tytułem podatku od towarów i usług.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowieniem z dnia 29 października 2015 r. przyznał na rzecz doradcy podatkowego P. Z.wynagrodzenie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w którym powołując się na art. 250 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j. t. Dz. U. z 2014 r., poz. 1647, ze zm.) - dalej jako ustawa p.p.s.a.", obniżył wynagrodzenie wyznaczonego doradcy podatkowego.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 28 stycznia 2016 r. sygn. akt II FZ 531/15 uchylił powyższe postanowienie.
W motywach rozstrzygnięcia NSA wskazał, że w stanie prawnym obowiązującym przed 15 sierpnia 2015 r. przyznanie wynagrodzenia w kwotach niższych, aniżeli wynikałoby to z § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 31 stycznia 2011 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu (Dz. U. z 2011 r., nr 31, poz. 153) dalej jako rozporządzenie, nie było możliwe. NSA podkreślił, że jedyną przyczyną ze względu na którą Sąd pierwszej instancji orzekł w przedmiocie przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej dopiero 29 października 2015 r. było błędne odczytanie przez Sąd wniosku pełnomocnika strony. Dodatkowo NSA podniósł, że postanowienie w przedmiocie przyznania stronie prawa pomocy kształtuje sferę praw i obowiązków pełnomocnika wskazanego przez korporację zawodową. Drugą zaś przesłankę przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej przewidziano w § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w świetle którego pełnomocnik powinien złożyć wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, w którym oświadczy, że wynagrodzenie nie zostało mu zapłacone w całości lub części. Zdaniem NSA łączne spełnienie obu z przedstawionych przesłanek jest faktem prawnym, którego zaistnienie tworzy po stronie pełnomocnika prawo do skutecznego domagania się wypłacenia mu należnego wynagrodzenia. Kształt tego prawa powinien natomiast wyznaczać ten reżim prawny, który obowiązywał wówczas, gdy miało ono miejsce. Z akt sprawy wynika natomiast, że obie przesłanki zostały spełnione przed 15 sierpnia 2015 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 190 ustawy p.p.s.a. sąd, któremu sprawa została przekazana związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez NSA.
NSA w postanowieniu z dnia 28 stycznia 2016 r. sygn. I FZ 531/15 stanął na stanowisku, że przepis art. 250 § 2 ustawy p.p.s.a na podstawie, którego można obniżyć wynagrodzenie pełnomocnika, nie ma zastosowanie do przedmiotowej sprawy. Działając więc w konwencji procesowej związania wykładnią zawartą w postanowieniu NSA z dnia 28 stycznia 2016 r., należy wskazać, że zgodnie z art. 250 ustawy p.p.s.a., doradca podatkowy wyznaczony do udzielenia pomocy prawnej w ramach prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności doradców podatkowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. W myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia, podstawę zasądzenia wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, stanowią kwoty określone w § 3. Wynagrodzenie to nie może być wyższe niż sześciokrotna kwota określona w § 3 ani nie może przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Natomiast stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego ustanowionego z urzędu ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% kwot wynagrodzenia, o których mowa w § 3 rozporządzenia oraz niezbędne, udokumentowane wydatki doradcy podatkowego.
Przechodząc do wyliczenia należnego pełnomocnikowi wynagrodzenia w pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że sprawa rozpoznawana pod sygnaturą
I SA/Ke 563/14 jest wynikiem połączenia do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia dwunastu spraw ze skarg na następujące decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z [...] r. [...]; nr [...] nr [...]nr [...]nr [...] nr [...]; nr [...]; nr [...] nr [...]nr [...]; nr [...] nr [...]w przedmiocie podatku od towarów i usług za 2006 r. Przedmiotem zaskarżenia we wszystkich wskazanych wyżej sprawach była należność pieniężna. W związku z tym punktem wyjścia dla Sądu przyznającego wynagrodzenie dla doradcy podatkowego ustanowionego z urzędu były przepisy
§ 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia. Mając na uwadze wartość przedmiotu zaskarżenia w poszczególnych sprawach Sąd, na podstawie § 3 ust.1 pkt 1 lit. e i f przyznał pełnomocnikowi wynagrodzenie w wysokości 40.800 zł.
Zgodnie zaś z § 2 ust. 3 wynagrodzenie na rzecz doradcy podatkowego sąd podwyższył o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tej opłacie.
Wobec powyższego, na podstawie art. 250 ustawy p.p.s.a. w zw.
z § 3 ust. 1 rozporządzenia, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.