Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Surma po rozpoznaniu 31 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. S. i S. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. znak: [..] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn postanawia odrzucić skargę S. S..
W świetle regulacji art. 50 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. 2016.718), dalej "ustawa p.p.s.a.", uprawnionym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi (§ 1). Zasadniczą przesłanką konstytuującą pojęcie "strony postępowania podatkowego" jest zatem interes prawny, który, jak przyjmuje się w literaturze, wynika z prawa materialnego, jest z tym prawem zgodny i pozostaje pod ochroną tego prawa.
W związku z tym skarżący, o którym mowa w pierwszym zdaniu art. 50 § 1 ustawy p.p.s.a., musi mieć w złożeniu skargi interes prawny rozumiany jako istnienie związku między, sferą jego indywidualnych praw i obowiązków, a zaskarżonym aktem lub czynnością. Skarga może bowiem dotyczyć tylko jego "własnej sprawy administracyjnej" rozumianej jako przewidziana w przepisach prawa administracyjnego możliwość konkretyzacji uprawnień i obowiązków stron stosunku administracyjnego, którymi są organ administracji publicznej i indywidualny podmiot nie podporządkowany organizacyjnie temu podmiotowi. W związku z powyższym legitymacja skargowa podmiotu wnoszącego skargę we własnym interesie prawnym musi zawierać w sobie dwa elementy. Po pierwsze, skarżący musi mieć interes prawny w przeprowadzeniu sądowej kontroli zgodności z prawem aktu lub czynności, oparty na normach administracyjnego prawa materialnego lub procesowego, kształtujących istotę sprawy administracyjnej, w której skarga jest wnoszona i które pozwolą sądowi ocenić, czy skarga została wniesiona we własnej sprawie. Po drugie, skarżący musi mieć interes prawny w doprowadzeniu zaskarżonego aktu lub czynności do stanu zgodnego z prawem (por. T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M.Romańska. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis Warszawa 2005 r., str. 212 i nast.).
W przedmiotowej sprawie decyzją z [...]nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. uchylił decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w K.z [...]nr [...] w sprawie ustalenia E.S. zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn z tytułu zasiedzenia w kwocie
3088 zł i ustalił to zobowiązanie w kwocie 2262 zł.
Obie decyzje zostały skierowane wyłącznie do E. S. i jej tylko doręczone. Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach na ww. decyzję Dyrektor Izby Skarbowej w K. złożyli natomiast E. S.