Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Grabowska po rozpoznaniu w dniu 2 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. Z. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi P. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia
28 marca 2013 r. w przedmiocie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe "K." S. Spółki Akcyjnej z O. Ś., P. Z. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że sytuacja materialna skarżącego jest trudna. Wszczęcie postępowania egzekucyjnego uniemożliwi skarżącemu prowadzenie działalności gospodarczej stanowiącej jedyne źródło dochodu. Ewentualna egzekucja doprowadziłaby do blokady środków finansowych gromadzonych na rachunku bankowym na potrzeby bieżącej działalności gospodarczej (regulowanie zobowiązań publiczno-prawnych). W ocenie skarżącego natychmiastowa zapłata niesłusznie nałożonej zaskarżoną decyzją kwoty spowodowałaby trudne dla odwrócenia skutki dla skarżącego i jego rodziny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j. t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), powoływanej dalej jako "ustawa p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części tego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z powyższego wynika, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest odstępstwem od zasady, a przesłanką uzasadniającą wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Okoliczności te strona powinna we wniosku wykazać. Nie jest w tym zakresie wystarczające powoływanie się na przesłanki z art. 61 § 3 ustawy p.p.s.a. bez poparcia twierdzeń strony konkretnymi faktami (zob. postanowienie NSA z dnia 25 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FZ 314/12, dostępne na www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Wskazane wyżej pojęcia nieostre tj. "trudne do odwrócenia skutki" i "znaczna szkoda" wymagają bowiem skonkretyzowania w postaci dokładnej i wyczerpującej argumentacji wnioskodawcy (zob. postanowienie NSA z dnia 6 lutego 2009r., II FZ 39/09, dostępne na www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Przez "znaczną szkodę" należy rozumieć taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Można o niej mówić również, jeżeli rozmiary szkody wykonaniem zaskarżonej decyzji są większe niż zwykłe wywołane wykonaniem aktu tego rodzaju. Natomiast "trudne do odwrócenia skutki" to takie prawne lub faktyczne konsekwencje, które powodują trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego następuje tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienia NSA z dnia