Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: sędzia WSA Joanna Wierchowicz po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 7stycznia 2008 r. wniosku T.K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2002 r. o umorzeniu postępowania w sprawie dochodowego za 2001r. od dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów postanawia odmówić przyznania prawa pomocy
Skarżący T.K. wniósł do tutejszego Sądu skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, od której został określony wpis w wysokości 500 zł. Po otrzymaniu wezwania do uiszczenia wpisu skarżący wniósł o zwolnienie go od kosztów sądowych.
Rozpoznający sprawę referendarz sądowy postanowieniem z dnia 22 października 2007r. odmówił przyznania prawa pomocy uznając, iż skarżący nie wykazał, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny gdyż z przedłożonych przez niego dokumentów wynika, ze posiada oszczędności gotówkowe w kwocie 40 000zł. , dom mieszkalny, dwa samochody osobowe o łącznej wartości 70 000 zł oraz stałe dochody.
Skarżący w ustawowym terminie wniósł sprzeciw, w którym wskazał, że jedynym źródłem utrzymania małżonków jest prowadzona działalność gospodarcza przynosząca miesięczne dochody na poziomie 965,54 zł i w związku z tym konieczność uiszczenia wpisu sądowego w łącznej wysokości 1000 zł. pozbawiłaby ich miesięcznych dochodów co winno być równoznaczne ze stwierdzeniem, że nie są w stanie ponieść kosztów bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny.
Rozpoznając wniosek Sąd wezwał skarżącego do przedłożenia aktualnych wyciągów ze wszystkich rachunków bankowych oraz wyciągów obejmujących wskazanie salda za ostatnie dwa miesiące, a także odpisu zeznań rocznych w podatku dochodowym w terminie 7 dni od otrzymania wezwania pod rygorem rozpoznania sprzeciwu wyłącznie na podstawie dokumentów i oświadczeń znajdujących się w aktach sprawy.
Skarżący nie zastosował się do wezwania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie przeciwko któremu został on wniesiony traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 cytowanej ustawy stronie będącej osobą fizyczną można przyznać prawo pomocy w zakresie częściowym, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej zwaną "Ppsa", w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, postanowienie, przeciwko któremu został wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd.
Z oświadczeń oraz dokumentów złożonych przez skarżącego wynika, iż oprócz dochodów z działalności gospodarczej skarżący posiada oszczędności w kwocie 40 000 zł. Wbrew zatem swojemu twierdzeniu posiada środki finansowe na pokrycie kosztów sądowych. Przyznanie w tych warunkach skarżącemu prawa pomocy pozostawałoby w oczywistej sprzeczności z regulacją zawartą w art. 246 § 1 pkt 2 Ppsa jej wynagrodzenie za pracę wynosi 2719 złotych.
Mając zatem na względzie sytuację majątkową skarżącego i oceniając ją w świetle przesłanek, o których mowa w art. 246 § 1 tej ustawy, Sąd stwierdził, że nie zachodzą okoliczności, które dawałyby podstawę do zwolnienia skarżącego od kosztów sądowych i z tego względu postanowił, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 Ppsa, jak w sentencji.