Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Niedzielski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 listopada 2018 r. sprzeciwu strony skarżącej od postanowienia Referendarza sądowego z dnia 11 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Go 12/18 w sprawie ze skargi E spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na decyzję Zarządu Województwa z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwrotu środków otrzymanych w ramach umowy o dofinansowanie projektu postanawia: 1. Zmienić postanowienie Referendarza sądowego z 11 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Go 12/18 i zwolnić stronę skarżącą od wpisów sądowych. 2. W pozostałym zakresie utrzymać zaskarżone postanowienie w mocy.
E spółka z o.o. wniosła skargę na wskazaną w sentencji niniejszego orzeczenie decyzję Zarządu Województwa.
W dniu 15 lutego 2018 r. na urzędowym formularzu PPPr złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy. W dniu 16 lutego 2018 r. ponownie nadesłała ww. formularz precyzując zakres pomocy, tj. wnosząc o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. W uzasadnieniu wniosku Spółka podniosła, że z powodu cofnięcia jej dotacji utraciła zdolność prowadzenia działalności gospodarczej. Obecnie spółka nie posiada żadnych środków płynnych ani innych aktywów trwałych czy obrotowych.
W oświadczeniu o majątku i dochodach skarżąca wskazała, że jej kapitał zakładowy wynosi 110.000 zł, nie posiada środków trwałych i za ostatni rok obrotowy poniosła stratę w wysokości 1.200 zł.
Ponieważ treść oświadczenia o majątku i dochodach skarżącej spółki okazała się niewystarczająca do ustalenia jej sytuacji finansowej, wezwano skarżącą do złożenia w terminie 7 dni dodatkowo: kopii składanych przez skarżącą spółkę deklaracji miesięcznych w podatku od towarów i usług oraz deklaracji w podatku akcyzowym za ostatnie sześć miesięcy; kopii rocznego zeznania podatkowego skarżącej spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 2016 i 2017 rok; odpisów dwóch ostatnich bilansów oraz rachunków zysków i strat; podania wysokości kosztów bieżącego funkcjonowania spółki (obsługa prawna, koszty korespondencji, telefony, Internet, najem lokalu itp.) oraz wskazanie źródeł ich finansowania; oświadczenia czy i z jakich przedmiotów spółka korzysta na podstawie umowy leasingu z podaniem wartości miesięcznych obciążeń z tego tytułu.
W odpowiedzi udzielonej 3 kwietnia 2018 r. pełnomocnik skarżącej spółki poinformował, że w ciągu ostatnich sześciu miesięcy spółka nie sporządzała deklaracji miesięcznych w podatku od towarów i usług oraz deklaracji w podatku akcyzowym. Ze względu na to, że spółka nie prowadzi działalności, nie sporządzano bilansów ani rachunków zysków i strat. Spółka nie ma żadnych kosztów, gdyż nie prowadzi już działalności, a trwa jedynie ze względu na niniejsze postępowanie. Spółka nie korzysta z umów leasingu. Do pisma dołączono kopię deklaracji CIT-8. Wynika z niej, że w 2016 roku spółka osiągnęła 8.445 zł przychodu, a koszt jego uzyskania wyniósł 160.785,45zł.
Postanowieniem z 11 kwietnia 2018 r. Referendarz sądowy odmówił przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniu wskazał, że w jego ocenie skarżąca spółka nie wykazała, że zasługuje na przyznanie prawa pomocy. Złożone przez skarżącą spółkę dokumenty i oświadczenia nie pozwalają na pełna ocenę jej sytuacji finansowej. Zatem w konsekwencji uznał, że oświadczenie majątkowe wnioskodawcy budzi wątpliwości i jest niewystarczające do oceny jego możliwości płatniczych.
Pismem z [...] maja 2018 r. pełnomocnik skarżącej Spółki zwrócił się o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od postanowienia Referendarza sadowego z 11 kwietnia 2018 r. Jednocześnie do wniosku o przywrócenie terminu dołączył sprzeciw, w którym podniósł, że wbrew twierdzeniom Referendarza sądowego brak jest sprzeczności w twierdzeniach skarżącej Spółki, co do okoliczności stanowiących podstawę do zwolnienia od kosztów sądowych. Wskazał, że na dzień sporządzenia wniosku o przyznanie prawa pomocy spółka nie posiadała żadnych przychodów i kosztów, ponieważ nie prowadziła faktycznie działalności gospodarczej. Spółka nie mogła zaciągnąć zobowiązań, gdyż nie mogłaby się z nich wywiązać. Pełnomocnik skarżącej Spółki wskazał nadto, że informacja o stracie dotyczy roku 2017, przy czym strata ta nie wynikała z faktu prowadzenia działalności operacyjnej, w tym zaciągania zobowiązań, a stanowiła jedynie odpis aktualizacyjny dotyczący nieściągalnych wierzytelności (zabieg czysto księgowy).