Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Piotr Łukasik po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi F. U. na czynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie czynności egzekucyjnej w postaci zajęcia prawa majątkowego w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.
W otwartym terminie do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Sądu z dnia 30 marca 2015 r. odrzucającego skargę w tej sprawie, F. U. nadesłał urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy (druk z dnia 11 kwietnia 2015 r.), w którym zwrócił się o zwolnienie go od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata. W motywach wniosku podniósł, że zajęcie jego świadczenia emerytalnego jest bezpodstawne. W dalszej części uzasadnienia nawiązał do merytorycznych aspektów z jego skargi. Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną. Posiadają dom jednorodzinny o pow. 170 m2, mieszkanie o pow. 82 m2 oraz działkę o pow. 534 m2. Skarżący zeznał, że nie posiada zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych. Łączny dochód ww. gospodarstwa zdeklarowano w kwocie 3.830,11 zł brutto, przy czym świadczenie emerytalne skarżącego wynosi 2.407,81 zł brutto.
W wyniku badania wniosku co do treści, pismem z dnia 16 kwietnia 2015 r. referendarz sądowy wezwał skarżącego do jego uzupełnienia m.in. poprzez wykazanie bieżących dochodów skarżącego i jego żony. Zobowiązano nadto skarżącego do udokumentowania okoliczności, iż jego świadczenie emerytalne jest w dalszym ciągu obciążone środkami egzekucyjnymi. W wezwaniu referendarza sądowego zakreślono siedmiodniowy termin i pouczono skarżącego, iż niezastosowanie się do treści wezwania w wyznaczonym terminie może zostać potraktowane jako brak należytego wykazania przez stronę przesłanek przyznania prawa pomocy określonych w art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - dalej w skrócie: P.p.s.a.
W dniu 28 kwietnia 2014 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący nadesłał do Sądu plik dokumentów źródłowych, na podstawie których ustalono, co następuje. Aktualnie świadczenie emerytalne skarżącego stanowi kwotę 1.990,11 zł netto. Realizacja potrąceń w kwocie 457 zł miesięcznie z tytułu zaległości objętych skargą w tej sprawie zakończyła się w lutym 2015 r. Oszacowano, ze dochód netto jego małżonki to kwota około 1.160,00 zł. Stałe udokumentowane miesięczne wydatki ustalono na poziomie 205,98 zł (gaz - 62 zł; energia elektryczna - 85,48 zł; woda i ścieki - 30,50; podatek od nieruchomości - 28 zł).
Mając powyższe na uwadze zważono, co następuje:
Mając na uwadze wskazany przez skarżącego zakres wniosku należy tutaj odnotować, że przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata uzależnione jest od wykazania, że wnioskujący nie będzie w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów sądowych (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.).
Trzeba w punkcie wyjścia zwrócić uwagę wnioskującego, że omawiana tutaj instytucja była pierwotnie nazywana "prawem ubogich". W orzecznictwie utrwalił się pogląd, że prawo pomocy powinno być udzielane przede wszystkim osobom bezrobotnym, samotnym, bez źródeł stałego dochodu i bez majątku oraz pozbawionych (obiektywnie) możliwości uzyskania środków na prowadzenie procesu z jakichkolwiek źródeł (por. postanowienie NSA z dnia 2 marca 2009 r. sygn. akt II FZ 38/09, LEX nr 565935). Przenosząc to stanowisko judykatury na grunt tej sprawy należy zauważyć, że wnioskujący nie należy do podmiotów, które zostały wyżej wymienione jako beneficjenci omawianej instytucji procesowej. Przede wszystkim nie jest osobą bezrobotną, ani samotną. Łączny dochód w gospodarstwie skarżącego ustalono na poziomie około 3.150,00 zł netto. Miesięczne obciążenia tego budżetu domowego określono w kwocie 205,98 zł, co potwierdzają nadesłane przez skarżącego dokumenty źródłowe. Zdaniem rozpoznającego wniosek, do dyspozycji F. U. pozostają środki pieniężne, które pozwolą mu na partycypację w kosztach sądowych sprowadzających się na jego obecnym etapie wyłącznie do wpisu sądowego od ewentualnej skargi kasacyjnej w kwocie 100 zł. Dochody skarżącego pozwolą także na ustanowienie pełnomocnika z wyboru, jeśli za celowe zostanie uznane wniesienie skargi kasacyjnej od orzeczenia kończącego postępowanie, w którym ciążące na skarżącym zobowiązanie zostało już wyegzekwowane.
Mając na uwadze całość poczynionych wyżej uwag, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. oraz art. 254 § 1 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.