Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska po rozpoznaniu w dniu 26 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 27 stycznia 2016 r., nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2010 rok postanawia: 1. odmówić stronie skarżącej przywrócenia terminu do wniesienia skargi, 2. odrzucić skargę.
A.J. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 27 stycznia 2016 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2010 rok.
Uzasadniając wniosek skarżący wskazał, że z uwagi na nagłe pogorszenie zdrowia, tj. wysoką gorączkę, kłopoty żołądkowe, ogólne osłabienie, zawroty głowy, w okresie od 24 lutego do 2 marca 2016 r. nie był w stanie złożyć skargi w terminie. Do wniosku skarżący dołączył kserokopię dokumentu sporządzonego w języku angielskim podpisanego przez "Dr. J.S.".
Wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu skarżący wniósł skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył co następuje:
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 718) - zwanej dalej "p.p.s.a.", skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru dołączonego do akt administracyjnych sprawy wynika, że przesyłka zawierająca decyzję Dyrektora Izby Skarbowej doręczona została na adres skarżącego i odebrana przez dorosłego domownika w dniu 29 stycznia 2016 r. Termin do wniesienia skargi upływał zatem w dniu 29 lutego 2016 r.. Skarżący nadał skargę w irlandzkim urzędzie pocztowym w dniu 10 marca 2016 r., a zatem z uchybieniem terminu do jej wniesienia.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 2 wskazanej ustawy sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia. Sąd odrzuca skargę postanowieniem. Odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym (art. 58 § 3 p.p.s.a.).
Jednocześnie jednak stosownie do treści przepisu art. 86 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Warunkiem przywrócenia uchybionego terminu do dokonania określonej czynności jest spełnienie łącznie następujących przesłanek: złożenie przez stronę wniosku o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od ustania przeszkody, która uniemożliwiła dochowanie terminu, dokonanie jednocześnie czynności, której w zakreślonym terminie nie dokonano, uprawdopodobnienie, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony oraz powstanie w wyniku uchybienia terminu ujemnych dla strony skutków procesowych (art. 86 i 87 p.p.s.a.).
W ocenie Sądu w niniejszej sprawie strona nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 wskazanej ustawy).
Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany przy zastosowaniu obiektywnego miernika staranności, jaki można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Do niezawinionych przyczyn uchybienia terminu zalicza się stany nadzwyczajne, takie jak np. problemy komunikacyjne, klęski żywiołowe, obłożna choroba (por.: postanowienie NSA o sygn. akt II GZ 752/13, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).