Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 listopada 2007 r., sygn. akt II SA/Gd 417/07 odmawiające przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi B. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie określenia dopuszczalności hałasu postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 13 listopada 2007 r., sygn. akt II SA/Gd 417/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odmówił przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi B. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie określenia dopuszczalności hałasu. W uzasadnieniu wskazano, że skarżąca nie zachowała wynikającego z art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), liczonego od czasu ustania przyczyny uchybienia siedmiodniowego terminu do złożenia wniosku. Stwierdzono, że od chwili doręczenia zarządzenia z dnia 31 maja 2007 r. wzywającego do uzupełnienia braków formalnych skargi ustała przyczyna uchybienia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi - skarżąca dowiedziała się o braku formalnym skargi, tym samym zaczął biec siedmiodniowy termin. Sąd I instancji wskazał, iż z urzędu wiadome mu jest, że w innej toczącej się przed tutejszym sądem sprawie skarżąca, wykonując zarządzenie z dnia 24 maja 2007 r., którego odpis doręczono jej w dniu 30 maja 2007 r., uiściła w dniu 5 czerwca 2007 r. wpis sądowy w kwocie 200 zł. Ponadto w dniu 26 czerwca 2007 r., wykonując zarządzenie Sądu z dnia 25 czerwca 2007 r., osobiście złożyła w tutejszym sądzie odpis pisma procesowego. Wskazano, że z przedłożonych przez skarżącą kserokopii zwolnień lekarskich wynika, że skarżąca wszak była niezdolna do pracy we wskazanym okresie to jednak mogła chodzić. Stwierdzono, że skarżąca nie uprawdopodobniła również okoliczności wskazujących na brak jej winy w uchybieniu terminu, który to obowiązek wynika z § 2 art. 87 p.p.s.a. Sąd podał, że zawarte w przedmiotowym wniosku twierdzenia stanowią jedynie przytoczenie okoliczności wskazujących na brak jej winy w uchybieniu terminu, bez ich uprawdopodobnienia.
W zażaleniu na powyższe postanowienie B. J. wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia wpisu sądowego oraz podjęcie postępowania z uwzględnieniem nowych dowodów w sprawie. Podniosła, że niewykonanie zarządzenie Sądu w określonym terminie było przez nią niezawinione, bo miało miejsce z powodu jej niesprawności, udokumentowanej właściwymi zaświadczeniami lekarskimi. Wskazała, iż nie musiała uprawdopodobniać swojego stanu, ponieważ swoją chorobę udowodniła zaświadczeniami lekarskimi. Stwierdziła, iż zawarte w zwolnieniach wskazanie odnoszące się do pozwolenia na chodzenie w stanie choroby, wiąże się przede wszystkim z koniecznością leczenia poza miejscem chorowania i uczestniczeniem w zabiegach, a nie oznacza ,,zniesienia przeszkody jaką jest choroba ani nie oznacza przerwy w chorobie". Będąca pod wpływem leków osoba chora nie jest w stanie realizować swoich praw do czynnego udziału w sprawie, a ,,przymuszanie osoby chorej" do wykonywania powyższych czynności, naraża ją na skutki działania w błędzie. Odnośnie twierdzenia Sądu I instancji, że w dniu 26 czerwca skarżąca osobiście złożyła w Sądzie odpis pisma procesowego skarżąca wskazała, że została przywieziona do Sądu na wózku inwalidzkim, w drodze na konsultacje do Akademii Medycznej, znajdującej się obok budynku Sądu. Podała, że nie była w stanie ustalić ani zrozumieć stanu spraw, ani ustalić ilości i rodzaju niedoręczonych korespondencji oraz uczestniczyć w sprawach. Sąd od początku jej choroby był powiadamiany adnotacjami poczty na niedoręczonej korespondencji sądowej, że przebywa w szpitalu. Mimo tej przeszkody nie zawiesił postępowania tak jak w sprawie o sygn. akt II SA Gd 363/07, w której z winy skarżącego nie doszło do zawiadomienia o procesie. Stwierdziła dalej , że Sąd lekceważy jej chorobę i stan psychofizyczny, w jakim się znajdowała oraz skutki uboczne wywołane przez zażywanie leków. Podała przy tym, iż składając zwolnienie lekarskie ma prawo do ochrony informacji na temat swojego stanu zdrowia i leków jakie przyjmowała. Stwierdziła, że wniosek o przywrócenie terminu złożyła z zachowaniem siedmiodniowego terminu liczonego od czasu ustania przyczyny uchybienia. Wskazała jednocześnie, że w sprawach II SA Gd 371/07 oraz II SA 372/07 Sąd uznał, oparte na tych samych dowodach, wnioski o przywrócenie terminu do dokonania zapłaty wpisu za prawidłowo wniesione i przywrócił terminy. Dodała, iż istnieją nowe dowody w sprawie - prawomocne decyzje i postanowienia unieważniające uzgodnienia lokalizacji i warunki zabudowy dla inwestycji, której dotyczy wniesiona w przedmiotowej sprawie skarga.