W sprawach skarg na decyzje w przedmiocie świadczeń z zakresu pomocy społecznej, w tym świadczeń rodzinnych, przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna o jakiej mowa w par. 18 ust. 1 pkt 1 lit. c ) Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 20002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.)
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Kacprzak po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia adwokata A. K. od pkt II wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 12 marca 2009 r., sygn. akt II SA/Go 728/08 w zakresie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi E. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim po rozpoznaniu skargi E. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego, wyrokiem z dnia 12 marca 2009 r. sygn. akt II SA/Go 728/08 uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Zielona Góra z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...]. W punkcie II wyroku Sąd przyznał od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim na rzecz adwokata A. K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o należną stawkę podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Zażalenie na zawarte w punkcie II ww. wyroku postanowienie Sądu w przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu złożył adwokat A. K. Pełnomocnik z urzędu zarzucił niewłaściwe zastosowanie przez Sąd przepisu § 18 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w spawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), wnosząc jednocześnie o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie II. W ocenie pełnomocnika Sąd powinien zastosować przepis § 18 ust. 1 lit. a) w zw. z § 6 pkt 4 ww. rozporządzenia i zasądzić kwotę 1200 zł powiększoną o stawkę VAT.
W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, że przedmiotem skargi E. W. były należności z tytułu świadczenia pielęgnacyjnego, które w istocie są świadczeniami pieniężnymi, a zatem stanowią wartość przedmiotu zaskarżenia, który został oznaczony przez skarżącą na kwotę 5040 zł. Wskazano więc, że przedmiotowa sprawa nie jest "inną sprawą" w rozumieniu § 18 ust. 1 lit. c) ww. rozporządzenia, tylko jest sprawą majątkową o określonej wartości przedmiotu zaskarżenia (§ 18 ust. 1 lit. a).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Wyznaczony z urzędu adwokat ma prawo do wynagrodzenia za podjęte czynności w zakresie nieopłaconej pomocy prawnej oraz niezbędnych wydatków, na podstawie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem ustala się na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.). Wspomniane rozporządzenie w § 18 ust. 1 określa stawki minimalne w postępowaniu sądowoadministracyjnym w pierwszej instancji. Pkt 1 lit. a) tego przepisu określa zasady obliczenia stawki minimalnej w sprawie, której przedmiotem jest należność pieniężna, natomiast pkt 1 lit. c) wskazuje sztywno, że w innych sprawach stawka ta wynosi 240 zł.