Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 20 marca 2014 r., sygn. akt II SA/Bd 220/14, o zawieszeniu postępowania sądowego w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu z dnia [...] stycznia 2014 r., nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 20 marca 2014 r., sygn. akt II SA/Bd 220/14, zawiesił postępowanie sądowe w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu z dnia [...] stycznia 2014 r., w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w sprawie wystąpiły podstawy do zawieszenie postępowania, bowiem postanowieniem z dnia 12 grudnia 2013 r. sygn. akt II SA/Po 1026/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu skierował do Trybunału Konstytucyjnego pytanie prawne: "czy art. 16a ust. 1 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.), w zakresie w jakim pomija wśród uprawnionych do uzyskania specjalnego świadczenia opiekuńczego osoby, na których ciąży obowiązek alimentacyjny i które nie podejmują zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby, w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, jest zgodny z: art. 2, art. 18, art. 32 ust. 1, art. 71 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej".
Sąd podkreślił, że w rozpoznawanej sprawie podstawą prawną zaskarżonych decyzji był m.in. przepis art. 16a ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Organy odmówiły skarżącej przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego ze względu na niewykazanie przez nią rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej spowodowanej koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką (niewykazanie przesłanki z art. 16 "a" ust. 1 u.ś.r.).
Zdaniem Sądu istnieje zależność wyniku niniejszej sprawy od rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny wskazanego zagadnienia przedstawionego przez WSA w Poznaniu. Stwierdzenie, bowiem przez Trybunał niezgodności art. 16 "a" ust. 1 u.ś.r. z Konstytucją RP w zakresie objętym pytaniem prawnym zdezaktualizuje argument SKO o braku prawa skarżącej do specjalnego zasiłku opiekuńczego z uwagi na niezrezygnowanie z zatrudnienia. Spowoduje tym samym konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji celem ponownej oceny przez organ wniosku o przyznanie świadczenia, tym razem pod kątem spełnienia pominiętej przez ustawodawcę przesłanki niepodejmowania zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną osobą bliską. Tym bardziej wymieniona zależność występuje, że WSA w Poznaniu w uzasadnieniu pytania prawnego wskazał, że wątpliwość dotycząca odmiennego traktowania przez ustawodawcę osób rezygnujących z zatrudnienia i niepodejmujących zatrudnienia "dotyczy nie tylko kategorii osób, które przed 1 stycznia 2013 r. uzyskiwały pomoc w postaci świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 u.ś.r., ale także tych podmiotów, którego dopiero w obecnie obowiązującym stanie prawnym starają się lub będą się starać o pomoc państwa w postaci przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego".