Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 lutego 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 747/10 odrzucające zażalenie Z. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 stycznia 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 747/10 odrzucające skargę kasacyjną w sprawie ze skargi Z. R. na Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we Wrocławiu w przedmiocie postępowania Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we Wrocławiu w związku z cofnięciem dodatku mieszkaniowego postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 28 lutego 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 747/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił zażalenie Z. R. na postanowienie tego Sądu z dnia 31 stycznia 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 747/10 odrzucające skargę kasacyjną w sprawie ze skargi Z. R. na Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we Wrocławiu w przedmiocie postępowania Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we Wrocławiu w związku z cofnięciem dodatku mieszkaniowego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż postanowieniem z dnia 22 grudnia 2010 r. odrzucił skargę Z. R. na Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we Wrocławiu w przedmiocie postępowania Miejskiego Pomocy Społecznej we Wrocławiu w związku z cofnięciem dodatku mieszkaniowego
Postanowienie wraz pisemnym uzasadnieniem oraz pouczeniem o przysługującym środku zaskarżenia, terminie i sposobie jego wniesienia, zostało doręczone skarżącemu w dniu 31 grudnia 2010 r.
W dniu 17 stycznia 2011 r. skarżący przesłał do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego pismo podpisane przez niego osobiście, z którego wynikało, że jest to skarga kasacyjna od postanowienia z dnia 22 grudnia 2010 r.
Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę kasacyjną złożoną osobiście przez skarżącego.
W dniu 14 lutego 2011 r. skarżący wniósł zażalenie od postanowienia z dnia 31 stycznia 2011 r. Powyższe pismo zostało sporządzone i podpisane osobiście przez skarżącego.
W związku z tym Sąd pierwszej instancji zauważył, iż w rozpoznawanej sprawie zażalenie sporządził i złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżący - Z. R. , który nie jest adwokatem, ani radcą prawnym. Zatem zażalenie nie spełnia wymogu niezbędnego do skutecznego wniesienia skargi, a mianowicie nie jest sporządzona przez uprawnione osoby. Wniesienie zażalenia sporządzonego i podpisanego osobiście przez skarżącego należało uznać za niedopuszczalne i jako takie podlegało odrzuceniu po myśli art. 178 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a.
W zażaleniu na powyższe postanowienie złożył Z. R. podnosząc, iż nie zgadza się z jego treścią. W jego opinii złożone w niniejszej sprawie zażalenie z dnia 14 lutego 2011 r. spełnia wszystkie wymagania formalne przewidziane przez ustawę P.p.s.a. i Sąd pierwszej instancji błędnie odrzucił je jako niedopuszczalne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 194 § 4 P.p.s.a. zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, a zatem w takiej sytuacji obowiązuje tzw. przymus adwokacki. Wymóg ten, ma na celu zapewnienie zażaleniu odpowiedniego poziomu merytorycznego i formalnego, gdyż temu środkowi odwoławczemu, jak i skardze kasacyjnej stawia się wysokie wymagania formalne, których niezachowanie grozi odrzuceniem pisma bez merytorycznego rozpoznania. Przepis art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a. stosuje się odpowiednio. W rozumieniu art. 197 § 2 P.p.s.a. do postępowania toczącego się na skutek zażalenie stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej.