Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2017 r., sygn. akt VIII SA/Wa 1087/16 w sprawie z wniosku T. T. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 maja 2017 r. w sprawie ze skargi T. T. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego w Warszawie z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odprawy mieszkaniowej postanawia: oddalić zażalenie
Wyrokiem z dnia 31 maja 2017 r., sygn. akt VIII SA/Wa 1087/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. T. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego w Warszawie z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odprawy mieszkaniowej.
W piśmie z dnia 20 września 2017 r. (data złożenia w biurze podawczym Sądu), T. T. zawarł wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że odpisu wyroku nie otrzymał do rąk własnych, a o fakcie jego istnienia dowiedział się przypadkowo po dniu 18 września 2017 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 6 października 2017 r. odrzucił wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. W ocenie Sądu odpis wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 maja 2017 r., sygn. akt VIII SA/Wa 1087/16 wraz z uzasadnieniem został skutecznie doręczony skarżącemu w dniu 21 sierpnia 2017 r. Od tej daty rozpoczął bieg trzydziestodniowy termin na wniesienie skargi kasacyjnej, który upływał w dniu 21 września 2017 r. Natomiast wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej został złożony w dniu 20 września 2017 r. tj. przed upływem terminu zawitego na wniesienie skargi kasacyjnej. Zdaniem Sądu, ponieważ skarżącemu w dacie złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej nie upłynął termin do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Sądu z dnia 31 maja 2017 r., to jego wniosek o przywrócenie terminu należało uznać za niedopuszczalny.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł T. T., zaskarżając przedmiotowe postanowienie w całości wniósł o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu wskazał, że Sąd nie wyjaśnił na czym polegało skuteczne doręczenie bowiem uzasadnienie wyroku nie dotarło bezpośrednio do skarżącego w takim czasie, aby miał czas na znalezienie pełnomocnika w sytuacji przymusu adwokackiego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zażalenie nie mogło odnieść skutku, albowiem stanowisko Sądu I instancji w kwestii dopuszczalności wniosku o przywrócenie terminu jest prawidłowe. Dla oceny wniosku o przywrócenie terminu nie jest istotna data orzekania przez Sąd I instancji, lecz data jego złożenia. Wniosek o przywrócenie terminu jest możliwy do złożenia w przypadku uchybienia terminowi, nie jest natomiast możliwe złożenie go z wyprzedzeniem, przewidując jedynie, że do uchybienia terminu dojdzie. Warunek ten znajduje swoje uzasadnienie w przepisie art. 86 § 1 P.p.s.a., zgodnie z którym jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Jeżeli termin jeszcze nie upłynął, z mocy art. 86 § 1 P.p.s.a. wniosek o przywrócenie terminu jest niedopuszczalny i jako taki podlega odrzuceniu na podstawie art. 88 P.p.s.a.
Skarżący nie zaprzeczył, że złożył wniosek przed upływem terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Stanowisko Sądu I instancji nie jest zatem przejawem drobiazgowości, lecz poszanowaniem dla przepisów postępowania.
W kwestii prawidłowości doręczenia odpisu wyroku z uzasadnieniem należy wskazać, że został on przesłany na adres podany przez skarżącego i odebrany przez dorosłego domownika, co stanowi prawidłowe doręczenie zgodnie z art. 72 § 1 P.p.s.a.
Fakt, że skarżący działał bez fachowego pełnomocnika podlegał uwzględnieniu przez Sąd I instancji w ten sposób, że każdorazowo przesyłane skarżącemu pisma zawierały pouczenie o środkach zaskarżenia oraz przysługujących mu prawach i obowiązkach.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a. postanowił jak w sentencji.