Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. i M. W., J. W. i M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 lutego 2013 r., sygn. akt II SA/Wr 879/12 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi D. i M. W., J. W. i M. W. na decyzję Burmistrza Gminy T. z dnia [...] września 2012 r., nr [...] w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 8 lutego 2013 r. odrzucił skargę D. i M. W., J. W. i M. W. w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że strony wniosły skargę, zatytułowaną "Wniosek o przekazanie sprawy o rozgraniczenie działek do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu".
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Gminy T. stwierdził, że sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania tego wniosku, ponieważ sądem właściwym w sprawie ustalenia przebiegu granic dokonanych przez Burmistrza Gminy T. decyzją nr 1/2012 z dnia [...] września 2012 r. jest Sąd Rejonowy w T. Wydział I Cywilny, przed którym toczy się sprawa rozgraniczenia w następstwie zaskarżenia decyzji organu I instancji przez J. i B. Z. oraz E. Z.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał, że skarga nie mieści się w katalogu spraw, do których rozstrzygania na podstawie w art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) w zw. z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwana dalej P.p.s.a.) uprawnione są sądy administracyjne.
Zdaniem Sądu I instancji z powołanych przepisów wynika, że właściwość sądów administracyjnych nie została określona za pomocą klauzuli generalnej. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach ściśle przez ustawę określonych. Ustawy przewidują również wyłączenie odwołania i trybu sądowoadminstracyjnego dla rozstrzygnięć w formie decyzji administracyjnej.
Jednym z takich przypadków są regulacje ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 193, poz.1287, ze zm.). Przepis art. 33 ust. 1 tej ustawy przewiduje, że wójt (burmistrz, prezydent miasta) wydaje decyzję o rozgraniczeniu nieruchomości, jeżeli zainteresowani właściciele nieruchomości nie zawarli ugody, a ustalenie przebiegu granicy nastąpiło na podstawie zebranych dowodów lub zgodnego oświadczenia stron. Stosownie do art. 33 ust. 3 ustawy strona niezadowolona z ustalenia przebiegu granicy może żądać, w terminie 14 dni od dnia doręczenia jej decyzji w tej sprawie, przekazania sprawy sądowi. Sąd rozpatruje sprawy o rozgraniczenie nieruchomości w trybie postępowania nieprocesowego (art. 34 ust. 3 ustawy). Skarżący powinni byli zatem wnieść o przekazanie przedmiotowej sprawy rozgraniczenia do właściwego sądu rejonowego, a jego rozpatrzenie winno być dokonane w trybie nieprocesowym uregulowanym w Kodeksie postępowania cywilnego.
W dniu 26 marca 2013 r. skargę kasacyjną na powyższe postanowienie złożyli D. i M. W., J. W. i M. W.. Zarzucili oni Sądowi I instancji obrazę art. 174 pkt 1 i pkt 2 P.p.s.a., art. 145 pkt 1 lit a , b i c P.p.s.a, art. 134 § 1 i § 2 P.p.s.a., art. 135, 183 § 1 i § 2 P.p.s.a oraz art. 2, 7, 21, 31, 32, 45, 77 i 83 Konstytucji RP. Zdaniem skarżących, WSA we Wrocławiu niezasadnie blokuje im uprawnienia do rozstrzygnięcia sprawy o rozgraniczenie działek. Nadto Sąd I instancji orzekał na podstawie niepełnego materiału dowodowego ignorując rażące naruszenie prawa przez Burmistrza Gminy w T..