Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 3 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P.R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 maja 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 451/16 o odrzuceniu skargi P.R. na uchwałę Zarządu Dzielnicy Ursynów m.st. Warszawy z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zakwalifikowania i umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu mieszkalnego z mieszkaniowego zasobu m.st. Warszawy postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił, jako niedopuszczalną, skargę P. R., na uchwałę Zarządu Dzielnicy Ursynów m.st. Warszawy w przedmiocie odmowy zakwalifikowania i umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu mieszkalnego z mieszkaniowego zasobu m.st. Warszawy. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż strona nie poprzedziła swojej skargi wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa, na podstawie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym. Jednocześnie Sąd wyjaśnił, iż skarżący może wystąpić z takim wezwaniem w każdym momencie, wskazując jednocześnie na dalszy tryb postępowania, który umożliwi stronie skuteczne wniesienie skargi.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł P. R., reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu, zarzucając Sądowi naruszenie art. 6 w zw. z art. 58 § 1 pkt 6 ppsa, poprzez uznanie skargi jako niedopuszczalnej, pomimo niewykonania przez Sąd obowiązku udzielania skarżącemu, występującemu w sprawie bez adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego, niezbędnych pouczeń co do czynności procesowych i skutków ich zaniedbań.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "ppsa", stanowi wprost, iż skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. W niniejszym postępowaniu przedmiotem skargi P. R. była uchwała Zarządu Dzielnicy Ursynów m.st. Warszawy z dnia 20 stycznia 2016 r. Skarga na tego typu akty prawne wnoszona jest na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446), który stanowi, że każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego. Z przepisu tego wynika zatem, iż wniesienie skargi na uchwałę organu gminy musi być poprzedzone wezwaniem tego organu do usunięcia naruszenia prawa, które to wezwanie traktowane jest jako środek zaskarżenia, o którym mowa w art. 52 § 2 ppsa. Jest ono zatem warunkiem koniecznym do uznania skargi za dopuszczalną. Niedokonanie wezwania stanowi naruszenie warunków formalnych skargi i powoduje konieczność jej odrzucenia, co miało miejsce w niniejszej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawidłowo uznał, iż skarga P. R. nie była poprzedzona wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa, tym samym nie spełniała ona wymogów dopuszczalności. Odrzucenie tej skargi było zasadne, a wydane w tym zakresie postanowienie w pełni odpowiada prawu.
Nie można przy tym przyjąć, aby Sąd I instancji dopuścił się naruszenia art. 6 ppsa. Odrzucenie skargi, jako niedopuszczalnej, w żadnym razie nie stanowi naruszenia obowiązku informowania skarżącego o niezbędnych czynnościach procesowych i skutkach ich zaniedbań. Przepis ten ma zastosowanie wobec czynności podejmowanych w toku postępowania sądowoadministracyjnego, a zatem w żadnym razie nie odnosi się do okoliczności powstałych w postępowaniu przed organem, a szczególnie nie może on mieć wpływu na ocenę spełnienia wymogów formalnych wniesionego środka zaskarżenia, jakim jest skarga.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 173 § 1, orzekł jak w sentencji niniejszego postanowienia.