Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 grudnia 2006 r., sygn. akt IV SA/Po 808/06 odmawiające w punkcie pierwszym przywrócenia A. M. terminu do wniesienia skargi i odrzucające w punkcie drugim skargę A. M. na orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w Poznaniu z dnia [...], [...] w przedmiocie kary dyscyplinarnej. postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu.
Reprezentujący A. M. adwokat zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w Poznaniu z dnia [...], [...] w przedmiocie kary dyscyplinarnej. Postanowieniem z dnia 17 listopada 2006 r. (sygn. akt IV SA/Po 808/06) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę z powodu uchybienia 30 - dniowego terminu do wniesienia skargi, jaki został wskazany w art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Odpis powyższego postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczono stronie 24 listopada 2006 r.
Pismem z dnia 30 listopada 2006 r. skarżąca reprezentowana przez adw. E. H. złożyła w WSA w Poznaniu wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi składając równocześnie ponownie skargę na orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w Poznaniu z dnia [...] ([...]). Jako uzasadnienie wniosku o przywrócenie terminu wskazano, iż wniesienie skargi z uchybieniem trzydziestodniowego terminu stanowiło wyłącznie wynik błędnego pouczenia skarżącej przez organ oraz niejasnych - jej zdaniem - przepisów postępowania. Podkreślono, iż w zaskarżonym orzeczeniu wydanym przez Sąd Dyscyplinarny przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w Poznaniu zawarte zostało błędne pouczenie o sposobie wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Poinformowano bowiem stronę, iż skargę na orzeczenie należało złożyć w terminie 30 dni bezpośrednio do WSA, zamiast za pośrednictwem organu. Uzasadniając natomiast tezę o niejasnych przepisach pełnomocnik skarżącej podniósł, iż z § 54 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia MS z dnia 14 listopada 1996 r., w sprawie regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej wynika, że skargę na orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego wnosi się do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skoro zatem system prawny w tym zakresie nie jest spójny to Sąd powinien przyjąć, iż dopiero w dniu 24 listopada 2006 r., po otrzymaniu postanowienia o odrzuceniu skargi, strona powzięła wiadomość o prawidłowym trybie zaskarżenia przedmiotowego orzeczenia". Wobec powyższego pełnomocnik A. M. wniósł o stwierdzenie przez WSA w Poznaniu, iż strona uchybiła terminowi do wniesienia skargi pomimo zachowania przez nią należytej staranności, a zatem bez swojej winy.
Postanowieniem z dnia 15 grudnia 2006 r., sygn. akt IV SA/Po 808/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił skarżącej przywrócenia terminu do wniesienia skargi, jednocześnie odrzucając tę skargę z powodu wniesienia jej z uchybieniem terminu.
W uzasadnieniu co do punktu pierwszego postanowienia Sąd i instancji podniósł, iż w treści pouczenia zawartego w zaskarżonym orzeczeniu wydanym przez Sąd Dyscyplinarny przy Okręgowym Inspektoracie Służby Więziennej w Poznaniu nie było mowy o tym, iż skargę na orzeczenie należało złożyć w terminie 30 dni bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Ponadto Sąd I instancji podał, iż w powyższym pouczeniu nie wskazano na przepisy regulaminu dyscyplinarnego funkcjonariuszy Służby Więziennej, a jedynie na art. 132 a ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r., Nr 207, poz. 1761 ze zm.). Profesjonalny pełnomocnik procesowy powinien natomiast znać i postępować zgodnie z obowiązująca w tym zakresie jednoznaczną normą prawną, tj. art. 54 p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. W konsekwencji WSA w Poznaniu uznał, iż strona nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Odpis postanowienia doręczono pełnomocnikowi skarżącej w dniu 22 grudnia 2006 r. wraz z dwoma pouczeniami, zgodnie z którymi od tego postanowienia przysługiwała skarga kasacyjna i zażalenie. Sąd nie wskazał przy tym w zakresie jakich punktów orzeczenia jaki środek zaskarżenia miałby przysługiwać (k. 70 i 71 akt).