Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 21 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 9 czerwca 2011 r., sygn. akt II SA/Gl 264/11 odrzucającego skargę w sprawie ze skargi G. K. na pismo Prezydenta Miasta Katowice z dnia (...) stycznia 2011 r. nr (...) w przedmiocie odmowy zawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 9 czerwca 2011 r., sygn. akt II SA/Gl 264/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę G. K. w sprawie z jej skargi na pismo Prezydenta Miasta Katowice z dnia (...) stycznia 2011 r. nr (...) w przedmiocie odmowy zawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż w dniu 20 października 2010 r. w Urzędzie Miasta Katowice G. K. złożyła wniosek o wykup lokalu położonego w Katowicach przy ul. R.. Pismem z dnia (...) stycznia 2011 r. oznaczonym numerem (...) Prezydent Miasta Katowice poinformował wnioskodawczynię o negatywnym załatwieniu powyższego wniosku, wskazując jednocześnie, że mąż wnioskodawczyni jest już właścicielem lokalu mieszkalnego usytuowanego w nieruchomości położonej w Mikołowie przy ul. J., a nadto, że żądanie nabycia lokalu przysługuje wyłącznie najemcy lokalu mieszkalnego w przypadku gdy miasto zbywa nieruchomość, w pozostałych przypadkach wyrażenie zgody na sprzedaż zależy od woli właściciela mieszkania, tj. Miasta Katowice.
Pismem z dnia 21 marca 2011 r. G. K. reprezentowana przez pełnomocnika w osobie adwokata wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na powyższe pismo Prezydenta Miasta Katowice z dnia (...) stycznia 2011 r., domagając się jego uchylenia, zarzucając organowi administracji publicznej m.in. naruszenie prawa równego traktowania obywateli oraz różnicowanie najemców, z którymi zawarto umowę sprzedaży mieszkań według kryterium pozostawania w związku małżeńskim oraz kryterium dotyczącego przekonań religijnych i światopoglądu. Jednocześnie z ostrożności procesowej, na wypadek uznania, że skarżona czynność nie zawiera cech aktu z zakresu administracji publicznej, pełnomocnik skarżącej wniósł o zobowiązanie Wojewody Śląskiego jako organu nadzoru do stwierdzenia nieważność skarżonej czynności oraz potwierdzenia zawarcia umowy sprzedaży przedmiotowego lokalu.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie bowiem nie należy ona do właściwości sądów administracyjnych.
Wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji uznał, iż zaskarżone pismo nie jest decyzją czy postanowieniem, o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 1-3 P.p.s.a. , ani też innym aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej dotyczącym uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. ), akt ten nie ustala bowiem ani nie odmawia ustalenia uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa.
Sąd pierwszej instancji wskazał, iż z treści przedmiotowej skargi wynika, że skarżącej chodzi w istocie o zawarcie umowy kupna - sprzedaży lokalu mieszkalnego, stanowiącego własność Miasta Katowice. Zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego określa ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r., Nr 102, poz. 651 ze zm.). Zgodnie z art. 13 ust. 1 tej ustawy z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. Sprzedaż nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego (art. 27 zd. 1 u.g.n.) i następuje w drodze przetargu lub w drodze bezprzetargowej, stosownie do przepisów rozdziału 4 powołanej wyżej ustawy (art. 28 ust. 1 u.g.n.). Niezależnie od powyższego po ustaleniu nabywcy nieruchomości następuje zawarcie umowy. Zdaniem Sądu pierwszej instancji nie budzi wątpliwości, iż sprzedaż nieruchomości stanowiącej własność jednostek samorządu terytorialnego, następuje w drodze umowy cywilnoprawnej. Oczywiste tym samym jest, że sprzedaż nieruchomości odbywa się w oparciu o przepisy kodeksu cywilnego. Nie jest to więc postępowanie administracyjne w rozumieniu przepisów kpa i nie kończy się wydaniem decyzji administracyjnej, postanowienia czy innego aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. Wszelkie spory w tym zakresie mogą być natomiast dochodzone przed sądem powszechnym. W sprawach dotyczących sprzedaży nieruchomości stanowiących własność gminną, organy wykonawcze gminy, jakim są wójt, burmistrz czy prezydent miasta, nie występują bowiem w roli organów administracji publicznej, ale jako reprezentanci gminy będący właścicielem nieruchomości. Reprezentują oni zatem osobę prawną w wykonywaniu jej uprawnień majątkowych z zakresu prawa cywilnego, dlatego też sprawy te należą, z racji braku wyraźnego ustawowego odesłania do ich rozstrzygania w trybie administracyjnoprawnym, zgodnie z art. 2 § 1 i § 3 z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 1964 Nr 43 poz. 296 ze zm.), do właściwości sądu powszechnego.