Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 29 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. F. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 2010 r., sygn. akt I SAB/Wa 241/09 odrzucającego skargę Z. F. na bezczynność Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w przedmiocie rozpoznania wniosku o unieważnienie uchwały p o s t a n a w i a: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 19 maja 2010 r. sygn. akt I SAB/Wa 241/09 odrzucił skargę Z. F. na bezczynność Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w przedmiocie rozpoznania wniosku o unieważnienie uchwały.
W uzasadnieniu, mając na uwadze treść art. 3 § 2 pkt 1 - 4 a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej P.p.s.a., z którego wynika, że kontrola sądowa rozciąga się tam, gdzie działania organów wykonujących administrację publiczną dotyczą spraw indywidualnych i tylko w ramach tego postępowania służy skarga na bezczynność, Sąd wskazał, iż żądanie skarżącego nie mieści się w żadnych z postanowień art. 3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a. Wniosek skarżącego bowiem nie dotyczy prawa czy obowiązku, który załatwiony jest w formie decyzji czy postanowienia. W przepisie tym bowiem chodzi o sprawy indywidualne, a nie o akty o charakterze ogólnym, które zostały wymienione w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 P.p.s.a. Są to uchwały organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, ale w sprawach tych nie przysługuje skarga na bezczynność, którą ustawodawca wyłączył. Poza przypadkami wymienionymi w art. 3 § 2 pkt 5-7 P.p.s.a., Sąd nie jest właściwy do badania aktów stanowiących prawo (do których należy również uchwała) jak również do badania bezczynności organów administracji w tych sprawach.
Zatem w rozpoznawanej sprawie nie można uznać, że Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego był obowiązany do podjęcia działań, co do badania legalności uchwały Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] marca 2009 r. nr [...]. Skoro tak, to nie można organowi zarzucać bezczynności polegającej na niepodjęciu działań, których domagał się skarżący w swoich pismach z 1 lipca 2009 r. i 17 sierpnia 2009 r. Niejako na marginesie Sąd zauważył, że Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego pismem z dnia 27 sierpnia 2009 r. nr [...], przekazał wnioski ( z dnia 1 lipca 2009 r. i 17 sierpnia 2009 r. ) skarżącego do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, jako organu właściwego do wypowiedzenia się w przedmiotowej sprawie.
Wobec powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., odrzucił skargę jako niedopuszczalną.
Od powyższego postanowienia wniesiono skargę kasacyjną, w której zarzucono:
- naruszenie prawa materialnego w postaci art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), poprzez błędne zastosowanie wyrażające się w przyjęciu, iż informacje, których od organu domagał się skarżący nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu powyższej ustawy.
Wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy WSA w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów sądowych związanych z wniesieniem skargi kasacyjnej, w tym kosztów zastępstwa procesowego w/g norm przepisanych.