Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Pietrasz po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia D. Ż. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2017 r. sygn. akt V SA/Wa 907/17 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi D. Ż. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia (...) lutego 2017 r. nr (...) w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu ułatwiania startu młodym rolnikom postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 7 lipca 2017 r., sygn. akt V SA/Wa 907/17 odmówił wstrzymania wykonania decyzji Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia (...) lutego 2017 r., nr (...) w sprawie ze skargi D. Ż. w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu ułatwiania startu młodym rolnikom.
W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżący zawarł w skardze wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W jego uzasadnieniu wskazał, że w chwili obecnej nie posiada środków pozwalających na dokonanie zwrotu kwoty 72.500 zł określonej zaskarżoną decyzją. Sprzedaż gospodarstwa - które jest jedynym jego majątkiem- w celu wyegzekwowania tej kwoty skutkowałaby powstaniem po jego stronie szkody i trudnych do odwrócenia skutków. Dodając, że nie posiada żadnych oszczędności
Wojewódzki Sąd Administracyjny w zaskarżonym postanowieniu wskazał, że jeżeli uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania aktu sprowadza się - tak jak w niniejszej sprawie - do kwestii związanych ze stanem majątkowym strony, to nie wystarczy tylko wykazanie, że sytuacja materialna wnioskodawcy jest zła, ale niezbędne jest jeszcze uprawdopodobnienie, że brak zastosowania ochrony tymczasowej w tym konkretnym przypadku spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w sferze majątkowej wnioskującej strony (por. postanowienie NSA z dnia 3 listopada 2015 r o sygn. akt II GZ 651/15). Sąd podniósł, że Skarżący nie przedłożył żadnych dokumentów np. w postaci wyciągu z rachunku bankowego, które uprawdopodabniałyby podnoszone we wniosku okoliczności. Z tych względów Sąd nie mógł rzetelnie ustalić, czy obciążenie wynikające z zaskarżonej decyzji spowoduje po stronie skarżącego nieodwracalne skutki.
Zażalenie od powyższego postanowienia złożył D. Ż. zaskarżając go w całości, zarzucając Sądowi: interpretację przepisu ustawy w ten sposób aby nie dopuścić do wstrzymania wykonania decyzji oraz zbyt pobieżną ocenę skargi w części dotyczącej uzasadnienia wstrzymania wykonania decyzji.
W uzasadnieniu zażalenia wskazał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny nie wziął pod uwagę jego argumentu, że nieodwracalnym skutkiem wykonania decyzji ARiMR będzie konieczność sprzedaży nieruchomości. Skarżący podniósł, że nie ma możliwości uregulowania zobowiązania, a sprzedaż nieruchomości doprowadzi do likwidacji jego gospodarstwa i pozbawi go jedynego źródła dochodu. Ponadto wskazał, że zajęcie jego rachunku bankowego i blokada zgromadzonych tam środków może doprowadzić do nieodwracalnych skutków prawnych, gdyż nie może regulować bieżących zobowiązań. W związku z tym nie może opłacić pomocy weterynaryjnej, co wiążę się z niebezpieczeństwem choroby i upadku koni, nie może zakupić paliwa do maszyn do zbioru nadchodzących żniw. Wszystkie te działania spowodowały całkowite zablokowanie jego gospodarstwa.