Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 maja 2022 r., sygn. akt I SPP/Wr 12/22 odrzucające sprzeciw w sprawie ze skargi J. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 9 czerwca 2021 r., nr [...] w przedmiocie opłaty paliwowej za wrzesień 2016 r. postanawia uchylić zaskarżone postanowienie
Postanowieniem z 9 maja 2022 r., sygn. akt I SPP/Wr 12/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił sprzeciw J. P. od decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z 9 czerwca 2021 r. w przedmiocie opłaty paliwowej za wrzesień 2016 r., na podstawie art. 259 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329; dalej P.p.s.a.).
Sąd pierwszej instancji wskazał, że postanowieniem z 21 lutego 2022 r. referendarz sądowy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Przesyłka zawierająca odpis ww. postanowienia referendarza sądowego została odebrana przez stronę 11 kwietnia 2022 r. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki wynika natomiast, że przesyłka ta była awizowana, przy czym pierwsze awizo nastąpiło 25 marca 2022 r., zaś zawiadomienie o pozostawieniu przesyłki we właściwym urzędzie pocztowym umieszczono w oddawczej skrzynce pocztowej.
Pismem z 19 kwietnia 2022 r. - nadanym w placówce pocztowej, strona wniosła sprzeciw od ww. postanowienia (vide: k. 50 akt sygn. I SPP/Wr 12/22).
Sąd powołał się na art. 73 § 1, 2, 3 i 4 P.p.s.a. i wskazał, że w momencie pozostawienia w placówce pocztowej przesyłki zawierającej postanowienie referendarza sądowego, tj. 25 marca 2022 r., rozpoczął bieg czternastodniowy termin do jej odebrania. Skutek doręczenia tej przesyłki nastąpił więc 8 kwietnia 2022 r. (piątek), pomimo faktu rzeczywistego jej odbioru przez stronę 11 kwietnia 2022 r. Sąd wskazał, że w orzecznictwie wyrażono pogląd, że okoliczność, iż adresatowi wydano przesyłkę w terminie późniejszym nie ma żadnego znaczenia dla liczenia terminu według wskazanego powyżej art. 73 p.p.s.a. (zob. postanowienia NSA: z dnia 7 grudnia 2010 r., II FZ 541/10, II FZ 542/10; z dnia 28 maja 2013 r., sygn. akt II FZ 248/13; wszystkie w CBOSA - orzeczenia.nsa.gov.pl). Termin do złożenia sprzeciwu upłynął więc 15 kwietnia 2022 r. Strona nadała natomiast przesyłkę listową zawierającą sprzeciw 19 kwietnia 2021 r. (data stempla pocztowego), a zatem już po upływie ustawowego terminu.
Od powyższego postanowienia skarżący wniósł zażalenie, którym zaskarżył je w całości, wnosząc o zmianę postanowienia poprzez przyjęcie skargi z uwagi na przyznanie w postępowaniu administracyjnym pomocy - zwolnienia od konieczności uiszczania w postępowaniu jakichkolwiek kosztów sądowych i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych. Postanowieniu WSA zarzucono naruszenie art. 44 K.p.a. poprzez błędne zastosowanie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 259 § 1 P.p.s.a. od zarządzeń i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, strona albo adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy mogą wnieść do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia zarządzenia lub postanowienia. Sprzeciw wniesiony przez adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego wymaga uzasadnienia. Sprzeciw wniesiony po terminie oraz sprzeciw, którego braki formalne nie zostały uzupełnione, a także sprzeciw wniesiony przez adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego, niezawierający uzasadnienia, sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym, o czym stanowi art. 259 § 2 P.p.s.a.