Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Krzysztof Stanik (spr.), Sędzia del. NSA Anna Kwiatek, Protokolant Agnieszka Szarc vel Szic, po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2006 r. na rozprawie w Wydziale I Izby Finansowej skargi kasacyjnej B. J. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 stycznia 2005 r., sygn. akt I SAB/Wr 7/04 w sprawie ze skargi B. J. na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław [...] w postępowaniu podatkowym i kontrolnym prowadzonym w sprawie rozliczenia podatku od towarów i usług za sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2002 r. oraz za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj i czerwiec 2003 r. oddala skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 19.01.2005 r., sygn. I SAB/Wr 7/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę B. J. złożoną na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław [...] w postępowaniu podatkowym i kontrolnym prowadzonym w sprawie rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące od sierpnia do grudnia 2002 r. oraz od stycznia do czerwca 2003 r.
W uzasadnieniu do tego postanowienia w pierwszej kolejności przybliżono przebieg postępowania przed organami podatkowymi. W tych ramach wskazano, że skarżący domagał się pismem z 15.04.2004 r. od Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław [...] załatwienia jego sprawy, czyli przeprowadzenia postępowania kontrolnego i podatkowego za opisane miesiące w rozsądnym terminie oraz dokonania zwrotu nadpłaty w podatku od towarów i usług stosownie do art. 21 ust 2 ustawy z 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50, ze zm., zwana dalej "ustawa o VAT").
W odpowiedzi na skargę organ podatkowy wyjaśnił, że za sporne miesiące postępowanie podatkowe i kontrolne zostało już zakończone wobec braku zgłoszenia przez podatnika zastrzeżeń do przedstawionych mu w dniu 24.10.2003 r. protokołów pokontrolnych. W odniesieniu zaś do żądania zwrotu podatku wyjaśniono, że taki zwrot także już nastąpił. Dodatkowo wskazano, że Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargi podatnika dotyczące prawidłowości rozliczenia zobowiązania podatkowe za sporne okresy.
Odnosząc się do zakreślonego sporu Sąd I instancji w punkcie wyjścia wyjaśnił pojęcie "bezczynności" obowiązujące na gruncie ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przez którą należy rozumieć niepodjęcie przez organ działań pomimo prawnego obowiązku lub podjęcie takich czynności, lecz niezakończonych wydaniem stosownego aktu. Przy tak sformułowanej definicji uznano, że nie można było skutecznie postawić zarzutu bezczynności w rozpatrywanej sprawie. Wyjaśniono bowiem, że za sporne okresy postępowania kontrolne i podatkowe albo zostały już prawomocnie zakończone albo nigdy nie były wszczynane (marzec, kwiecień, maj i czerwiec 2003 r.). Zaś w zakresie drugiego wniosku podatnika - zwrotu nadpłaty podatku - z informacji zawartych w zebranym materiale dowodowym, w tym ze złożonych na rozprawie wyjaśnień pełnomocnika skarżącego wynikało, że do takiego zwrotu doszło.
Niezależnie od powyższego wydane rozstrzygnięcie podyktowane było założeniem, że podatnik nie skorzystał z wszystkich przysługujących mu środków zaskarżenia. Analiza zgromadzonego materiału dowodowego wskazywała, że skarżący przed wniesieniem skargi do Sądu nie wyczerpał przysługującego mu trybu zaskarżenia. Wyjaśniono, że pod rządami ustawy z 29.081997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 137, poz. 926 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. na podstawie art. 141 § 1 przysługiwało prawo wniesienia ponaglenia na niezałatwienie sprawy w terminie. Takie pismo zdaniem składu orzekającego mieściło się w dyspozycji art. 52 § 2 ustawy z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., zwana dalej "popsa"), a zatem jego złożenie i rozpatrzenie było warunkiem koniecznym do wniesienia skargi. Choć więc równocześnie z wniesieniem skargi skarżący skierował do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu datowane na dzień 14.04.2004 r. takie pismo, to jednak do dnia złożenia skargi nie zostało ono rozpatrzone. Tym samym uznano, że został naruszony art. 52 § 2 ustawy z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), w związku z czym skargę należało odrzucić.