Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Zając (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej spółki A [sp. z o.o. w W.] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 1381/05 w sprawie ze skargi spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z dnia [...] stycznia 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania zwrotu podatku akcyzowego z tytułu eksportu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych postanawia odrzucić skargę kasacyjną
Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 marca 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1381/05, mocą którego oddalono skargę spółki A na decyzję Dyrektora Izby celnej w Warszawie z dnia [...] stycznia 2005 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania zwrotu podatku akcyzowego z tytułu eksportu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.
W motywach rozstrzygnięcia Sąd opisał przebieg sprawy oraz wskazał, że przedmiotem sporu jest uprawnienie skarżącej do zwrotu podatku akcyzowego z tytułu eksportu wyrobu akcyzowego zharmonizowanego w postaci oleju hydraulicznego, a następnie podzielił stanowisko Dyrektora Izby Celnej, zgodnie z którym w niniejszej sprawie nie zostały spełnione kumulatywnie wszystkie trzy przesłanki, wynikające z obowiązujących przepisów w sprawie zwrotu akcyzy, w związku z czym skarga podlega oddaleniu.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku pełnomocnik strony skarżącej zaskarżył go w całości zarzucając naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię w postaci przyjęcia, że skarżącemu nie przysługuje prawo zwrotu podatku akcyzowego z tytułu eksportu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych. W związku z powyższym wniesiono o uwzględnienie skargi kasacyjnej i uchylenie zaskarżonego wyroku oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi, który wydał orzeczenie oraz orzeczenie zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadniając zarzut przedstawiono dotychczasowy przebieg postępowania oraz stwierdzono, że wbrew stanowisku Sądu pierwszej instancji strona nigdy nie kwestionowała obowiązywania przepisu art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.), zwanej dalej: ustawa o podatku akcyzowym oraz przepisów Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych zharmonizowanych (Dz. U. Nr 74, poz. 674), zwanego dalej: Rozporządzenie MF. Autor skargi kasacyjnej wskazał na art. 2 pkt 8 powołanej ustawy oraz potrzebę uzupełnienia jego wykładni poprzez odwołanie się do art. 166 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, ustanowionego w drodze Rozporządzenia (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. Zdaniem strony, w świetle uregulowań wspólnotowych, art. 60 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym oraz § 5 pkt 2 i 3 Rozporządzenia MF podatnik spełnił wymogi uprawniające go do zwrotu akcyzy.
W ocenie strony skarżącej organ podatkowy, a następnie Sąd pierwszej instancji błędnie przyjęły, że towary wspólnotowe w wolnym obszarze celnym określone w art. 166 litera b) Wspólnotowego Kodeksu Celnego to towary, dla których przewidziane jest przyznanie subwencji eksportowej na podstawie przepisów dotyczących Wspólnej Polityki Rolnej. Chybiony jest również zarzut podniesiony w stosunku do podatnika w decyzji organu I instancji o niewystarczalności dokumentacji potwierdzającej zapłatę podatku akcyzowego, który został zbagatelizowany przez stronę przeciwną w zaskarżonej decyzji, a przez Sąd pierwszej instancji w ogóle nie był rozpoznawany. Podkreślono, że z deklaracji AKC-3/G i wyjaśnień "S." Sp. z o.o. w C. z dnia 20 2004 r. jednoznacznie wynika, że uwidoczniona w rozliczeniu kwot podatku akcyzowego od poszczególnych wyrobów w pozycji 15 mieści się kwota podatku akcyzowego będącego przedmiotem niniejszego postępowania.