Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Nawrot, Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kobylski, Sędzia WSA Marek Wroczyński (sprawozdawca), Protokolant Starszy referent Magdalena Krawczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2018 r. w Radomiu sprawy ze skargi P. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie nałożenia opłaty za umieszczenie urządzenia infrastruktury technicznej w pasie drogowym oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...]sierpnia 2017 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] działając na podstawie art. 156 § 1, art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (DZ.U z 2017 roku, poz. 1267 dalej jako k.p.a.), po rozpatrzeniu wniosku P.W., o stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez Prezydenta Miasta [...] z dnia [...]grudnia 2013 roku, znak: [...] w części dotyczącej punktów 2 -4, w sprawie nałożenia na P.W. opłat za umieszczenie urządzenia infrastruktury technicznej w pasie drogowym (przyłącze wody i kanalizacji sanitarnej do działki nr [...]), ustalenia wysokości opłaty rocznej za pierwszy rok umieszczenia urządzenia w pasie drogowym w kwocie [...] zł oraz ustalenia wysokości opłaty rocznej za lata następne w kwocie [...] zł - odmówiło stwierdzenia nieważności opisanej wyżej części decyzji.
Podstawą wydanej decyzji były następujące ustalenia faktyczne i ocena prawna.
W dniu [...]czerwca 2017 roku P.W. zwrócił się Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] o stwierdzenie nieważności w części decyzji z dnia [...]grudnia 2013 roku w punktach 2 -4.
We wniosku skarżący podnosił, że złożył wniosek do Miejskiego Zarządu Dróg i Komunikacji w [...] o wyrażenie zgody na umieszczenie przyłącza wody i kanalizacji sanitarnej do działki nr [...] przy ul. [...]. Wniosek został zaopiniowany pozytywnie, a przyłącze, którego budowę sfinansował, odebrane zostało przez spółkę Wodociągi Miejskie. Wnioskodawca podawał, że zawarł umowę ze spółką Wodociągi Miejskie w [...], której przedmiotem jest zaopatrz nie w wodę i odprowadzanie ścieków. W umowie tej zapisano, że obciążają go tylko obowiązki związane z budową przyłącza wodociągowego i kanalizacyjnego. Wskazywał, że zgodnie z art. 15 ust.2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (DZ.U z 2017 roku, poz. 328 ze zm. dalej jako ustawa o zaopatrzeniu w wodę) obciążony jest kosztami budowy przyłącza, a nie obciążają go opłaty związane z umieszczaniem urządzeń infrastruktury w pasie drogowym. Decydujące znaczenie jego zdaniem ma w tej kwestii definicja przyłącza wodociągowego i kanalizacyjnego, określona w art. 2 pkt 5 i 6 ustawy o zaopatrzeniu w wodę. Przyłącze kanalizacyjne według powołanego przepisu to odcinek przewodu łączącego wewnętrzną instalację kanalizacyjną w nieruchomości z siecią kanalizacyjną, za pierwszą studzienką, licząc od strony budynku, a w przypadku jej braku do granicy nieruchomości gruntowej. Przyłącze wodociągowe natomiast to odcinek przewodu łączącego sieć wodociągową z wewnętrzną instalacją wodociągową w nieruchomości wraz z zaworem za wodomierzem głównym. Skarżący wskazał, że jest właścicielem przyłącza, którego granicę wyznacza - w przypadku przyłącza kanalizacyjnego - studzienka znajdująca się na jego nieruchomości, zaś w przypadku przyłącza wodociągowego - granica nieruchomości.
W konsekwencji, obciążenie go obowiązkiem zapłaty za zajęcie pasa drogowego przez elementy infrastruktury stanowiące sieć wodociągową i kanalizacyjną za budowę i utrzymanie nie odpowiada, nie znajduje uzasadnienia prawnego, a decyzja obciążająca go takimi opłatami rażąco narusza prawo. W związku z tym winna zostać stwierdzona jej nieważność.