Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2012 roku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Kot (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Justyna Mazur, Sędzia WSA Iwona Szymanowicz - Nowak, Protokolant Specjalista Ilona Obara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2018 r. w Radomiu sprawy ze skargi I. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...]sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2012 roku oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/14

1. Decyzją z [...] sierpnia 2018 r., po rozpatrzeniu odwołania I. J. (dalej: "skarżąca"), Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. (dalej: "organ odwoławczy", "DIAS" lub "Dyrektor IAS") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w R. (dalej: "NUS", "Naczelnik US" lub "organ I instancji") z [...] lutego 2018 r. Przedmiotem tych decyzji było określenie skarżącej zobowiązania z tytułu podatku od towarów i usług za 4 miesiące 2012 r. (III, V, VIII i IX) oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za 8 pozostałych miesięcy 2012 r. (I, II, IV, VI, VII, X - XII). Jako podstawę prawną swojej decyzji Dyrektor IAS wskazał m. in. przepisy art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a oraz art. 99 ust. 12 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług

(Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT" lub "uptu") oraz przepisy 70 § 1 pkt 6, art. 70c i art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.; dalej: "Op").

2. Stan faktyczny.

2.1. Naczelnik US ustalił, że skarżąca od 2001 r. prowadzi działalność gospodarczą (Przedsiębiorstwo Wielobranżowe [...]), w zakresie sprzedaży hurtowej skór jako czynny i zarejestrowany podatnik VAT. Sprzedaż dokumentowana była fakturami VAT. Przyjął, że w kontrolowanym okresie skarżąca bezpodstawnie odliczyła podatek naliczony z faktur VAT, które nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych (tj. dostawy skór), wystawionych dla skarżącej przez 2 podmioty ([...] Sp. z o. o. i [...] Sp. z o. o.) Nie dopatrzył się wystąpienia przesłanek uwalniających skarżącą od odpowiedzialności dotyczącej jej udziału w oszustwach podatkowych związanych z wystawianiem i wprowadzaniem do obrotu gospodarczego faktur VAT, które nie dokumentują dostawy ww. towarów przez ich wystawców na rzecz skarżącej. Ustaleń faktycznych Naczelnik US dokonał na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego we własnym zakresie, a także w innych postępowaniach podatkowych i karnych prowadzonych wobec kontrahentów skarżącej, w szczególności ze śledztwa Prokuratury Okręgowej w Ł. (sygn. akt [...]). Organ I instancji przyjął nadto, że w 2012 r. wystąpiły przesłanki, o których mowa w art. 70 § 6 pkt 1 Op i art. 70c (zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązań skarżącej z tytułu VAT) umożliwiające wydanie decyzji wymiarowej. Decyzją z [...] lutego 2018 r. określił zatem skarżącej zobowiązania z tytułu VAT za 4 miesiące 2012 r. (III, V, VIII i IX), a także nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za pozostałe 8 miesięcy 2012 r. (I, II, IV, VI, VII, X - XII), odmawiając skarżącej prawa do odliczenia podatku naliczonego wskazanego w treści spornych faktur VAT, które nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

2.2. W odwołaniu od tej decyzji, wnosząc o jej uchylenie w całości i umorzenie postępowania, skarżąca postawiła zarzuty naruszenia przepisów postępowania i prawa materialnego, tj. art. 121, art. 122, art. 180, art. 181, art. 187 § 1, art. 188, art. 191, art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 oraz 86 ust. 1 i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT, kwestionując zasadniczo dokonane w sprawie ustalenia faktyczne, które jej zdaniem nie były wystarczające do prawidłowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Stwierdziła bowiem, że kluczowych dla sprawy okoliczności organ I instancji dokonał wyłącznie na podstawie akt śledztwa prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową w [...] i nie wykazał, że działalność skarżącej jest powiązana z działalnością grupy przestępczej trudniącej się wystawianiem tzw. pustych faktur. Bezpodstawnie obciążył skarżącą odpowiedzialnością za ewentualne uchybienia jej kontrahenta (tj. [...] Sp. z o. o. reprezentowana przez K. C.) popełnione na wcześniejszym etapie obrotu pomiędzy jej kontrahentem a podmiotami, których nie znała (spółkami [...] i [...]). Bezzasadnie odmówiono zatem skarżącej prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z treści kwestionowanych faktur.

Strona 1/14
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej