Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Justyna Mazur, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędzia WSA Artur Kot (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Małgorzata Domagalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2018 r. w Radomiu sprawy ze skargi J. N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 rok 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...]; 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz skarżącego J. N. kwotę [...] ([...]) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
1. Decyzją z [...] lipca 2018 r., po rozpatrzeniu odwołania J. N. (dalej: "skarżący"), Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. (dalej: "Dyrektor IAS", "organ odwoławczy" lub "DIAS") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. (dalej: "organ I instancji", "NUS" lub "Naczelnik US") z [...] kwietnia 2018 r. Przedmiotem tych decyzji było określenie skarżącemu zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. ([...] zł) z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości. Jako podstawę prawną swojej decyzji Dyrektor IAS wskazał art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.; dalej: "Op"), a także przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a), art. 19 ust. 1, art. 21 ust. 1 pkt 126, art. 21 ust. 21, art. 22 ust. 6c - 6d oraz art. 30e ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.; dalej: "updof"), a także art. 8 ust. 1 i 3 ustawy z 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316; dalej: "ustawa zmieniająca").
2. Stan faktyczny i przebieg postępowania podatkowego.
2.1. Naczelnik US przyjął, że skarżący [...] lipca 2013 r. sprzedał za [...] zł nieruchomość (lokal mieszkalny), którą nabył [...] stycznia 2008 r. w drodze darowizny.
Decyzją z [...] kwietnia 2018 r. Naczelnik US określił skarżącemu zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. ([...] zł), według stawki 19%) z tytułu odpłatnego zbycia ww. lokalu mieszkalnego. Stosując m. in. art. 19 ust. 1 updof przyjął, że przychód ze sprzedaży nieruchomości jest równy dochodowi stanowiącemu podstawę opodatkowania. Nie znalazł podstaw do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 w związku z art. 21 ust. 21 updof, gdyż uznał, że skarżący nie złożył oświadczenia o spełnieniu warunków do skorzystania z ulgi meldunkowej, w terminie złożenia zeznania podatkowego za rok, w którym nastąpiło zbycie nieruchomości.
2.2. W odwołaniu jego autor postawił zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego (art. 21 ust. 21 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 126 i art. 30e updof w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy zmieniającej w zw. z art. 2 i art. 7 Konstytucji RP) oraz przepisów postępowania (art. 122, art. 187 § 1 i art. 199a § 1 Op) poprzez wadliwe przyjęcie, że w sprawie nie zostało złożone stosowne oświadczenie uprawniające skarżącego do skorzystania z ulgi meldunkowej. Zdaniem skarżącego, organ I instancji w sposób niewłaściwy odczytał treść oświadczeń skarżącego wyrażonych w zeznaniu PIT - 39 i akcie notarialnym umowy sprzedaży, a w konsekwencji wadliwie przyjął, że nie złożył on oświadczenia o prawie do skorzystania z ulgi, podczas gdy ze stanu faktycznego sprawy i prawidłowej oceny oświadczeń składanych przez podatnika wynika, że spełnił on warunki do skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej.