Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Justyna Mazur, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Owsińska - Gwiazda, Sędzia WSA Marek Wroczyński (sprawozdawca), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Marlena Stolarczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2019 r. w Radomiu sprawy ze skargi W. D. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] czerwca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2019 roku, nr [...]Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (dalej Kierownik Urzędu) na podstawie art. 127 § 3, art. 138 § 1 pkt 1, art. 158 § 1 oraz art. 156 § 1 i art. 157 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (DZ.U z 2018 roku, poz. 2096 ze zm. dalej kpa) po ponownym rozpatrzeniu sprawy W. D. - utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] maja 2019 roku, nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji z [...] grudnia 1999 roku, nr [...] - odmawiającej przyznania uprawnień kombatanckich.
Podstawą wydania decyzji były następujące ustalenia faktyczne i ocena prawna.
Decyzją z dnia [...] grudnia 1999 roku utrzymaną w mocy decyzją z dnia [...] lipca 2000 roku Kierownik Urzędu odmówił W. D. uprawnień kombatanckich.
Skarżący wielokrotnie podejmował starania o wzruszenie ostatecznej decyzji o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich, które nie doprowadziły do eliminacji jej z obrotu prawnego. Zostały wydane decyzje - z [...] czerwca 2004 roku o odmowie uchylenia w trybie art. 154 kpa, z [...] lutego 2009 roku o umorzeniu postępowania administracyjnego, z dnia [...] marca 2013 roku o odmowie uchylenia decyzji po wznowieniu postępowania administracyjnego, z dnia [...] lipca 2016 roku o umorzeniu postępowania administracyjnego.
W dniu [...] marca 2019 roku skarżący złożył wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] grudnia 1999 roku nr [...] o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich, utrzymanej w mocy decyzją z [...] lipca 2000 roku jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa.
Organ wskazał, że instytucja nieważności decyzji służy do wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji, które zostały dotknięte kwalifikowanymi (istotnymi) wadami prawnymi, że dalsze funkcjonowanie w obrocie prawnym sprzeczne byłoby z zasadą praworządności. Powodem stwierdzenia nieważności decyzji określonym w art. 156 § 1 pkt 2 kpa jest ujawnienie rażącego naruszenia prawa. Musi zostać wykazane naruszenie prawa materialnego lub procesowego, które jest rażące - oczywiste i jednoznaczne. Winno być ono dostrzegalne z łatwością dla każdego prawnika i ewentualnie dla osoby nie posiadającej wykształcenia prawniczego. Należy mówić o nim wówczas gdy proste zestawienie treści rozstrzygnięcia z treścią zastosowanego przepisu prawa wskazuje na ich oczywistą niezgodność. Oczywistość naruszenia ma miejsce w szczególności wówczas, gdy decyzja została wydana wbrew zakazom lub nakazom ustanowionym w przepisie, a także wtedy gdy wbrew przesłankom przepisu nadano prawa lub obowiązki lub też odmówiono ich.
Zgodnie z art. 22 ust.1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 roku o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (DZ.U z 2018 roku, poz. 276 dalej ustawa) o spełnieniu warunków, o których mowa w art. 21, orzeka Szef Urzędu lub osoby przez niego upoważnione, na podstawie udokumentowanego wniosku zainteresowanej osoby. Z treści przepisu wynika, że dla uzyskania uprawnień kombatanckich konieczne jest złożenie wniosku i poparcie tego wniosku odpowiednimi dowodami. Dowody te, oceniane w trybie przewidzianym przepisami kodeksu postępowania administracyjnego, winny dokumentować działalność kombatancką lub równorzędną wnioskodawcy lub podleganie przez niego represjom określonym w ustawie.